ဒီေန႔နဲ႔ဆိုေရွာင္းက်န္႔ အလုပ္မလာတာ ၄ရက္ရိွၿပီ။
သတိေမ့သြားတ့ဲေကာင္ေလးကို ညခင္းတည္းက
တယုတယ ဖက္အိပ္ခ့ဲေပမ့ဲ မနက္ၾကေတာ့
ိအိပ္ယာလြတ္ေလးကသာႀကိဳဆိုေနၿပီး ယုန္ေလး
ကေတာ့ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ။ကိုယ့္လုပ္ရပ္က
လြန္သြားတယ္ဆိုတာသိသလို ညစ္ပတ္အိုးေလးကို
မျမင္ရရင္မေနနိုင္တ့ဲအတၲစိတ္ကလည္း
ႀကီးစိုးေနျပန္သည္။လာနိုးလာနိုးနဲ႔ေစာင့္ေနခ႔ဲေပမ့ဲ
အရိပ္ေယာင္ေလးပင္မျပ။သူ႔အိမ္ကိုသြားဖို႔ႀကံျပန္ေတာ့
ဂြတိုတို႔က လမ္းမျပေပးတာေၾကာင့္သူ႔မွာ
ဘယ္ေျပးလို႔ေျပးရမွန္းမသိဘဲျဖစ္ေနရသည္။
"ဦးေလး၀မ္!!ေရွာင္းက်န္႔အိမ္သြားတ့ဲလမ္း
သိလားဟင္!"
"သိတယ္ေလ။ဘာလုပ္မို႔လဲ!"
အ့ဲလိုတအ့ံတၾသနဲ႔အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီးအၾကည့္ခံရမွာ
သိလို႔မေမးဘဲတင္းခံေနခ႔ဲတာ။ဒါေပမ့ဲ ညစ္ပတ္အိုးကို
ေတြ႕ခ်င္စိတ္ကအရာရာကိုအနိုင္ရသြားသည္။
"ကြၽန္ေတာ့ကို လမ္းေျပာျပ။သြားခ်င္လို႔!"
"ေအး!အေတာ္ပဲ။သူကအလုပ္ကိုပ်က္ကြက္တ့ဲလူ
မဟုတ္ေတာ့ငါကေနမေကာင္းဘူးထင္လို႔
သြားမေျပာတာ။မင္းသြားရင္ ဆန္ျပဳတ္ေလးဘာေလး
ယူသြားလိုက္!"
"ျပဳတ္ၿပီးသားလား!"
"မင္းျပဳတ္သြားေလ!"
ၾကက္ဥေတာင္ေျဖာင့္ေအာင္မျပဳတ္တတ္တ့ဲဘ၀မွာ
ညစ္ပတ္အိုးေလးစားဖို႔ဆန္ျပဳတ္ကိုခက္ခဲစြာ
ခ်က္ျပဳတ္ခ့ဲရသည္။မီးဖိုထဲကသူထြက္လာေတာ့
ခ်င္းလန္ကေခါင္းတရမ္းရမ္း။မတတ္နိုင္။
မခ်စ္ဖူးတ့ဲအရက္သမားကို တရားခ်ေနလို႔
သူ႔အခ်ိန္ေတြပုပ္ရံုသာရိွမည္။
နွစ္ဆင့္ခ်ိဳင့္ေလးလက္ကဆြဲလို႔ ဦးေလး၀မ္ေျပာတ့ဲ
လမ္းအတိုင္း ေရွာင္းက်န္႔အိမ္ဆီလွမ္းလာခ့ဲလိုက္ေတာ့
လမ္းတစ္၀က္မွာတက္ အေနွာင့္အယွက္နဲ႔ႀကံဳရျပန္သည္
အေၾကာင္းက ဂြတိုတို႔အုပ္စု။
ညေနအခ်ိန္ဆို တစ္႐ြာလံုးဒင္းတို႔ေျခရာေတြခ်ည္း။
သူ႔ကိုျမင္တာနဲ႔ဘူးစိရဲ႕အသံစြာစြာသတိေပးခ်က္ၾကား
အနားကိုအလ်ိႈလ်ိႈေရာက္လာၾကၿပီးသူ႔ပတ္ပတ္လည္မွာ
မတ္တပ္ရပ္ေနၾကသည္။သေဘာက သြားခြင့္မျပဳဘူးေပါ့။
YOU ARE READING
'Love' is in the boxing ring{Completed}
Fanfictionရန္သူက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာရင္ ထိုးခ့ဲလိုက္ပါ နႈတ္ခမ္းနဲ႔..... ရန်သူက ချစ်ဖို့ကောင်းလာရင် ထိုးခဲ့လိုက်ပါ နှုတ်ခမ်းနဲ့.....
