"မင္းပါးပါးလား!"
"အင္း!"
"ျပန္ေခၚေနတာလား!"
"ဟုတ္တယ္!"
"တကယ္လား။ျပန္လာမယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္မလား"
၀မ္းသာအားရ ျပန္ေမးလာတ့ဲေကာင္ေလးေၾကာင့္
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးသာေခါင္းရမ္းမိတယ္။
သိပ္မျပန္ေစခ်င္ရွာဘူး။
"ငါၾကာအံုးမယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္"
ခ်က္ခ်င္းတည္သြားတ့ဲေကာင္ေလးက
မ်က္ေစာင္းေလးကိုလည္မေမ့မေလ်ာ့။
"ဘာလုပ္မွာလဲ။ေျခာက္ကပ္ၿပီး ဘာမွလုပ္စရာမရိွတ႔ဲ
ေနရာႀကီးမွာ။ငါသာမင္းေနရာမွာဆို
ဒီလိုေနရာမ်ိဴး ေျခဦးေတာင္မလွည့္ဘူး"
ေျခလွမ္းမွန္မွန္ေလးနဲ႔ သူ႔ေဘးနား
ကပ္ေလ်ွာက္လာတ့ဲေကာင္ေလးစကားေၾကာင့္
သက္ျပင္းကိုသာ ခ်ရင္း
"ငါလည္း အရင္ကအ့ဲလိုပဲေတြးခ့ဲတာပဲ။
ဒီလိုေခါင္ခိုက္ေနတ႔ဲအရပ္ေဒသမွာ
တစ္နာရီေတာင္မေနဘူးဆိုၿပီး။ဒါေပမ့ဲ.."
သူ႔စကားရပ္သြားေတာ့ မ်က္လံုး၀ိုင္းေလးနဲ႔
ေမာ့ၾကည့္လာတယ္။စုထားတ့ဲ နႈတ္ခမ္းေလး
နွစ္လႊာကလည္းခပ္ရဲရဲေလး။
ဘာအကူအညီမွမပါတ့ဲ ညစ္ပတ္ပတ္မ်က္နွာေလးက
ေသြးေၾကာေလးေတြထင္းေနေအာင္
စိမ္းဖန္႔လြန္းေနသည္။
ဟုတ္တယ္။မျပန္နိုင္တ့ဲႀကိဳးေလးထဲမွာ
ဒါေလးပါမယ္ထင္ပါရဲ႕။
"မင္း႐ြာထဲက ဘယ္ေကာင္မေလးကိုႀကိဳက္ေနလို႔
မျပန္နိုင္ျဖစ္ေနရတာလဲ!"
အနည္းငယ္လႈပ္ခါသြားတ့ဲရင္ဘတ္တစ္ေနရာနဲ႔အတူ
ေရွာင္းက်န္႔ကိုသာတအ့ံတၾသျပန္ၾကည့္မိတယ္။
"ဆိုင္..ဆိုင္လို႔လား!"
"ဆိုင္တာေပါ့။တစ္႐ြာသားအခ်စ္ဆိုတာ
အၿမဲပိုတယ္တ့ဲ။မင္းလည္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
သေဘာက်ေနလို႔ေနမွာ"
သူမျပန္နိုင္ျဖစ္ေနတာ ဒီေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
တည္းေၾကာင့္ျဖစ္ေနခ႔ဲတာဆိုေတာ့မဟုတ္မွ....
"မ..မဟုတ္ပါဘူး။ငါကေတာသဘာ၀ေလးကို
သေဘာက်မိသြားလို႔ပါ။မင္းထင္သလိုမဟုတ္ဘူးေနာ္"
YOU ARE READING
'Love' is in the boxing ring{Completed}
Fanfictionရန္သူက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာရင္ ထိုးခ့ဲလိုက္ပါ နႈတ္ခမ္းနဲ႔..... ရန်သူက ချစ်ဖို့ကောင်းလာရင် ထိုးခဲ့လိုက်ပါ နှုတ်ခမ်းနဲ့.....
