"လာ...မနက္စာလာစား"
ေပစုတ္စုတ္နဲ႔သူ႔ပံုစံကိုရိေပၚကအတင္းနဲ႔လက္ဆြဲ
လို႔ထမင္း၀ိုင္းဆီ ဦးေဆာင္ေခၚသြားသည္။
မနက္ခင္းနိုးနိုးခ်င္းသူ႔ရင္ခြင္ထဲတင္းေနေအာင္
ဖက္ထားတ့ဲရိေပၚက ထမင္းထခ်က္ဖို႔
လုပ္ေနတ႔ဲသူ႔ကို ျပန္အိပ္ခိုင္းၿပီး သူခ်က္ေကြၽး
မည္တ့ဲ။ရတ႕ဲအခြင့္ေရးေလးနဲ႔ရေအာင္ျပန္အိပ္ၿပီး
မနက္၇ ၃၀မွနိုးလာၿပီး ခ်က္ခ်င္းထမင္းစားရသည့္
အျဖစ္။
"မင္းဖို႔ငါခ်က္ထားတာ"
ဖြယ္ဖြယ္ရာရာဟင္းေတြေၾကာင့္မယံုသလို
ၾကည့္မိေတာ့ရိေပၚက ၿပံဳးျပသည္။
ၾကက္သားေတာင္လူလိုမခုတ္တတ္တ့ဲေကာင္က
ထမင္းခ်က္ေကြၽးတယ္ဆိုေတာ့ခပ္လန္႔လန္႔ရယ္။
"စားၾကည့္!"
မရဲတရဲ အနီးနားက ဟင္းခ်ိဳဇြန္းေလးေကာက္
ကိုင္ရင္း ျမည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔မ်က္လံုးေတြ
ပင္ျပဴးက်ယ္သြားရသည္ထိ။
"မင္းခ်က္တာဟုတ္လို႔လား"
ထူးျခားတ့ဲအရသာေၾကာင့္ မယံုၾကည္နိုင္စြာ
ေမးမိေတာ့ခံုတစ္ခံုဆြဲယူလို႔သူ႔ေဘးနားလာထိုင္ၿပီး
ေမးေထာက္ၾကည့္လာတ့ဲရိေပၚ။
"ငါခ်က္တာဆိုရင္မယံုဘူးမလား"
"ယံုခ်င္စရာမွမရိွတာ"
"မင္းမွမဟုတ္ဘူး။ခ်ီးရန္တို႔ဆိုလည္းမယံုဘူး။
ငါဟင္းခ်က္တတ္မွန္း သိတာပါးပါးပဲရိွတယ္"
"ဘာလို႔ ဖုံုးကြယ္ထားတာလဲ"
"ခ်က္ေကြၽးရမွာေၾကာက္လို႔"
မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခုလက္ေဆာင္ေပးတ့ဲ
ယုန္ေလးေၾကာင့္အသံထြက္ေအာင္ရယ္မိသည္။
ထမင္းလုပ္ေလးနဲ႔ျပည့္ေနတ႔ဲပါးေဖာင္းေလး
တစ္ဖက္က သူ႔လက္နက္။
မေနနိုင္စြာ ဖိကပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ ယုန္ေလးက
မ်က္လံုးေလးျပဴးၿပီးၾကည့္လာရင္း...
"ဘာလုပ္တာလဲ"
"ခ်က္ေကြၽးတ့ဲအဖိုးအခယူတာ"
"စားရမွာေတာင္လန္႔လာၿပီ"
"ဆက္မစားရင္ အလြဲသံုးစားလုပ္မႈနဲ႔ ပိုဆိုး
သြားမွာေနာ္"
CITEȘTI
'Love' is in the boxing ring{Completed}
Fanfictionရန္သူက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာရင္ ထိုးခ့ဲလိုက္ပါ နႈတ္ခမ္းနဲ႔..... ရန်သူက ချစ်ဖို့ကောင်းလာရင် ထိုးခဲ့လိုက်ပါ နှုတ်ခမ်းနဲ့.....
