"သတိရလာရင္ ဒီေဆးေလးတိုက္လိုက္ေနာ္။
ငါျပန္ေတာ့မယ္။ေတာ္ၾကာ နိူးလို႔ ငါ့ကို
ေတြ႕ရင္ ေသာင္းက်န္းေနမွာ"
ရွင္းလီက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးေျပာလို႔ ကုတင္ေပၚမွာ
အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ေရွာင္းက်န္႔ကို လွမ္းၾကည့္
ရွာတယ္။
"နင္လည္းေဆးထည့္အံုး"
"ေအးပါ။ဒါဆုိ ငါျပန္ၿပီ"
ေခါင္းၿငိမ့္လို႔ အသိမွတ္ျပဳရင္း ရွင္းလီထြက္သြား
သည္ထိ ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္မိတယ္။ထို႔ေနာက္
ကုတင္ေပၚကညစ္ပတ္အိုးေလးနားသြားထိုင္ရင္း
ေခြၽးစို႔ေနတဲ့နဖူးျပင္ေလးကို ပုဝါနဲ႔အသာယာ
သုတ္ရင္းသက္ျပင္းခ်မိတယ္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္
စိတ္ထိခိုက္သြားလည္း ခံစားမိၿပီး ကိုယ့္အေပၚ
အရမ္းခ်စ္ခဲ့တာသိေတာ့ ၀မ္းလာသာရျပန္သည္။
"အင္း....!"
"ေရွာင္းက်န္႔!သတိရၿပီလား"
ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔သူ႔ပံုစံက ေရွာင္းက်န္႔ကို မထိနိုင္
မကိုင္နိုင္။ေနာက္ဆံုး ပခံုးနွစ္ဖက္ကေန အသာ
ယာဆြဲယူလို႔ ထူေပးလိုက္ရင္း ရင္ခြင္ထဲမီွထား
ေစလိုက္ေတာ့
"ငါ့ကိုမဖက္နဲ႔။ဖယ္..."
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန။ေဆးေသာက္ရေအာင္လို႔"
"မေသာက္ဘူး။ဒါ မင္းမိန္းမေပးသြားတာပဲမလား"
"ေရွာင္းက်န္႔။တအားမေအာ္နဲ႔။မင္းအသံေတြ
ျပာေနၿပီ"
ရုန္းခ်င္ေနတဲ့ လက္ကေလးနွစ္ဖက္က
သိပ္မခ်ဴပ္လိုက္ရဘဲ ၿငိမ္က်သြားတယ္။
တအိအိနဲ႔ငိုေနတဲ့ ေရွာင္းက်န္႔ေၾကာင့္သူလည္း
စိတ္မခ်မ္းသာနိုင္။
"ငါ...."
"လမ္းခြဲေပး"
"ေရွာင္းက်န္႔!"
"ငါ့ကိုလမ္းခြဲေပး။ၿပီးခဲ့တဲ့ ဘ၀က ငါ့ကိုခ်စ္ခဲ့တဲ့
တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔နိႈင္းယွဥ္ၿပီး မင္းနားမွာ
ကပ္တြယ္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။"
"ငါမလုပ္ေပးနိုင္ဘူး"
"ဘာလို႔လဲ။မင္းလည္း အနိုင္ရသြားၿပီးၿပီ။ငါလည္း
အရံူးေပးတာမလို႔ ငါ့ကိုလက္လႊတ္ေပးပါေတာ့။
ငါမင္းကို ခ်စ္လာေအာင္မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့ဘူး!"
YOU ARE READING
'Love' is in the boxing ring{Completed}
Fanfictionရန္သူက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာရင္ ထိုးခ့ဲလိုက္ပါ နႈတ္ခမ္းနဲ႔..... ရန်သူက ချစ်ဖို့ကောင်းလာရင် ထိုးခဲ့လိုက်ပါ နှုတ်ခမ်းနဲ့.....
