အဖ်ားတက္ေနသည့္ ေရွာင္းက်န္႔ကိုယ္ေလးကို
ရင္ခြင္ထဲကမထုတ္ေတာ့ေသာ ရိေပၚေၾကာင့္
အကုန္လံုးက မ်က္ေစာင္းတခဲခဲ။
ေသးေသးေလး ညည္းသံၾကားသည္နွင့္ ကေလး
အေမမ်ားလို တကြၽတ္ကြၽတ္လုပ္ၿပီး သိပ္ေတာ့တာ။
လုပ္တုန္းက အထိန္းအကြပ္မရိွလုပ္ၿပီး ဖ်ားခါမွ
သည္းသည္းလႈပ္ေနတာ ျမင္လို႔မွမေကာင္း။
"အင့္!"
ဖ်ားေနတာက တစ္ေယာက္ဆိုေပမ့ဲ ကုတင္ေပၚမွာ
ရိွေနတာက နွစ္ေယာက္။သူ႔ရင္ခြင္ထဲျမဳပ္ေနေအာင္
အဖက္ခံထားရတဲ့ ေရွာင္းက်န္႔ကို စစ္ေဆးဖို႔
လုပ္ေနတ႔ဲ ဆရာ၀န္ႀကီးကေတာ့ ရိေပၚကုိ အေတာ္
မ်က္မုန္းက်ိဴးျပေနသည္။
"မင္းအ့ဲလိုလုပ္ေနေတာ့ ငါကအလွၾကည့္ၿပီး ထျပန္ရမွာလား။"
"ေဆးမထိုးပါနဲ႔ဆို။ေသာက္ေဆးပဲေပးခ့ဲ"
"မထိုးလို႔မရလို႔ေပါ့။အဖ်ားက အရမ္းႀကီးေနတာ
မသိဘဲနဲ႔"
"မသိဘူးဗ်ာ။ေဆးမထိုးနဲ႔။"
အရင္က ထိပ္ထုလိုက္ ဇက္ပိုးအုပ္လိုက္နဲ႔
လက္သြက္လြန္းတ့ဲ Family doctorႀကီး
ကို ရိေပၚတစ္ခြန္းတစ္ခံျပန္ေျပာရဲလာတာ
ယုန္ေလးေၾကာင့္။အပ္မ်ွင္မ်ွင္ေလးကအစ
ယုန္ေလးအသားကို ထိုးေဖာက္တာ မလိုခ်င္ပါ။
ေျပာမရသည့္အဆံုး Doctorႀကီးလည္း
ေသာက္ေဆးတစ္ပံုတစ္ပင္ႀကီးေပးခ့ဲၿပီး
ျပန္သြားသည္။အကုန္လံုး အခန္းထဲက ထြက္သြား
တ့ဲအထိ ယုန္ျဖဴေလးက ရိေပၚရင္ခြင္ထဲမွာ
အိပ္ေမာက်တုန္း။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေ၀ဒနာေၾကာင့္
က်လာတ့ဲ မ်က္ရည္စေလးေတြကို ခပ္ဖြဖြေလး
သုတ္ေပးရေသးသည္။ဖ်ားနာတ့ဲအခါ အိပ္စက္
ျခင္းေတာင္မက္ေမာစရာ မရိွသည္ပဲ။
"ဟင့္အင္း..ရိေပၚ..ရိေပၚ...!"
"ေရွာင္းက်န္႔...ေရွာင္းက်န္႔!"
အလူးလူး အလြန္႔လြန္႔နဲ႔ ငိုသံပိစိေလးေၾကာင့္
ယုန္ေလးကို နိူးဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ရသည္။မ်က္ရည္
စိုေနတ႔ဲ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ေအာက္က
မ်က္၀န္းညိဳေလးမွာ ေမးခြန္းေလးေတြ ဟိုတစ္စ
ဒီတစ္စ။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ!"
"မင္း အိပ္မက္ဆိုး မက္ေနလို႔"
YOU ARE READING
'Love' is in the boxing ring{Completed}
Fanfictionရန္သူက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာရင္ ထိုးခ့ဲလိုက္ပါ နႈတ္ခမ္းနဲ႔..... ရန်သူက ချစ်ဖို့ကောင်းလာရင် ထိုးခဲ့လိုက်ပါ နှုတ်ခမ်းနဲ့.....
