Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 24

«Πιστεύω...ότι δεν έχετε καλά συναισθήματα» είπε αναποφάσιστη με ένα μουρμουρητό.

Η έκφραση της δαίμονα άλλαξε πάλι, τα χείλη της σχημάτισαν μία ευθεία γραμμή την ίδια στιγμή που ανασήκωσε τα φρύδια με μία μικρή έκπληξη. Στη συνέχεια, κατέβασε το βλέμμα στο έδαφος και κούνησε το κεφάλι με ένα αργό, σκεφτικό νεύμα.

«Ίσως να έχεις δίκαιο» ψιθύρισε σουφρώνοντας τα φρύδια. Ένα μισό χαμόγελο δίχως κανένα ίχνος χαράς ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της «Ναι..., αυτό σίγουρα είναι επειδή, σκέψου το: Ο Κάλεμπ είναι ένας δολοφόνος που δεν ξέρει να ελέγξει τον εαυτό του, ο Αραέλ είναι...λοιπόν, τι δεν είναι; Να τον πω άθλιο λίγο θα είναι» έκφρασε σιγανά, αφήνοντας ένα γέλιο να ξεφύγει από το στόμα της «Και εγώ, η οποία έχω καταστρέψει κάθε πράγμα που είχα στην καταραμένη μου ύπαρξη. Πληγώνω με τρόπο αναπόφευκτο. Τρέφομαι από την αύρα των ανθρώπων. Τους χειρίζομαι όπως εγώ θέλω. Είμαι τόσο γεμάτη από μίσος...από πόνο....» Τα μάτια της μισόκλεισαν καθώς πίεζε τα χείλη. Μετά, έκανε μερικά διστακτικά βήματα πίσω για να απομακρυνθεί από το κορίτσι «Ξέρεις; Είναι περίεργο το πώς πάντοτε πονάει, και πώς ο χρόνος μπορεί να τον κάνει να αυξηθεί όλο κι περισσότερο».

«Άρια...» ψιθύρισε, όμως δεν ήξερε πώς να κρατήσει τον θυμό της. Ο τρόπος με τον οποίο η έκφραση της είχε αναστατωθεί, το πόσο αληθινά φαίνονταν τα συναισθήματα στο πρόσωπό της...Σχεδόν κατάφερναν να την πείσουν πως κανένα από τα λόγια της δεν ήταν ψέματα «Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πια» παραδέχτηκε «Νιώθω ότι όλα λένε και γράφονται σχετικά με εσάς είναι ανοησίες».

«Όντως είναι» απάντησε, χωρίς να την κοιτάξει ακόμη, καθώς περπατούσε χαλαρά μέσα στο δωμάτιο της «Όλα είναι ανοησίες, επειδή έχουν πληροφορίες αρκετά εκτενής και ιδιαίτερες, αλλά ακόμη κι έτσι έχουν άλλα λανθασμένα στοιχεία. Οι θνητοί γνωρίζουν τόσο λίγα για εμάς, και υποθέτουν το οτιδήποτε με τόση ευκολία...» Εκείνη πλησίασε προς το γραφείο της Σμιθ και πέρασε το ένα χέρι πάνω από την επιφάνεια, εξετάζοντας τα υπάρχοντας της με ένα σκεπτικό ύφος. «Και το χειρότερο είναι πως μας ενοχοποιούν για τα ίδια τους τα λάθη. Εσείς επίσης είσαστε κακοί. Χρησιμοποιείτε την ηλίθια δικαιολογία: "Ο διάβολος μπήκε μέσα του" για να διαπράξετε τα πιο τρομερά εγκλήματα. Και ναι, μερικές φορές είναι αλήθεια, όμως τις περισσότερες φορές δεν προσπαθούμε καν. Ανάμεσά σας υπάρχουν επίσης ψεύτες, παιδόφιλοι, βιαστές, ψυχοπαθείς, δολοφόνοι...Τόσες κακοβουλίες μαζί που, όταν φθάνουν εκεί, μέχρι κι οι ίδιοι δαίμονες ξαφνιαζόμαστε» Την μπέρδεψε όταν ένα μικρό γέλιο την εγκατέλειψε, ένα άκαρδο γέλιο, δίχως κάποιο χιούμορ. Κούνησε το κεφάλι και τότε επιτέλους κατεύθυνε το βλέμμα προς το μέρος της «Ξέρεις ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στους θνητούς και στους δαίμονες; Το ότι εσείς έχετε επιλογή».