Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 4

Η Κατρίνα ήταν έτοιμη να φωνάξει αλλά ο άγνωστος άντρας έφτασε τόσο γρήγορα προς το μέρος της που η κοπέλα δεν βρήκε χρόνο να αντιδράσει. Το χέρι του τυλίχτηκε γύρω από τον λαιμό της.

<<Κατρίνα Σμίθ...>> Μουρμούρισε ο περίεργος τύπος συνεχίζοντας να την κρατάει από τον λαιμό ενώ στο χλωμό πρόσωπό του είχε ζωγραφιστεί ένα μοχθηρό χαμόγελο. Ο τόνος της φωνής του ήταν πολύ βαθιά, επιβλητική...τρομακτική. Μία φωνή που κατάφερε να προκαλέσει μία ανατριχίλα τρόμου σε όλο το κορμί του κοριτσιού.

Δεν την έπνιγε εντελώς, ακόμη μπορούσε να αναπνεύσει όμως, αυτό δεν εμπόδιζε τον πανικό να κατακλύσει την Κατρίνα σε σημείο που η ίδια δεν μπορούσε να κουνηθεί από την θέση της. Οι χτύποι της καρδιάς χτυπούσαν ανεξέλεγκτα. Ήταν τρομοκρατημένη, αρκετά, και τρομερά μπερδεμένη.

Τα περίεργα γκρι μάτια του για λίγα λεπτά που για την κοπέλα φάνηκαν αιώνες, παρατήρησαν το πρόσωπό της.

Τότε, το χαμόγελο του σβήστηκε.

<<Θα σου κάνω μερικές ερωτήσεις και θέλω, για το καλό σου, να μου απαντήσεις λέγοντας αλήθεια. >> Είπε εκείνος. Έκανε μία παύση και μετά συνέχισε: <<Θέλω να μάθω αν είσαι υιοθετημένη. >>

Η Κατρίνα ανοιγόκλεισε τα βλέφαρά της αρκετές φορές, ένιωθε φόβο και σύγχυση. Μία κραυγή έκπληξης ξέφυγε από τα χείλη της.

<<Τι; >> Ρώτησε γουρλώνοντας τα μάτια της.

<<Σε ρωτάω αν είσαι υιοθετημένη! >> Μούγκρισε έξαφνα, με βραχνή φωνή και με την οργή χαραγμένη στην έκφραση του προσώπου του.

Εκείνη την στιγμή, ένιωσε το χέρι του να σφίγγει περισσότερο τον λαιμό της.

<<Όχι! >> Φώναξε καθώς ο τρόμος την καταβρόχθιζε.

Το βλέμμα του εξέτασε κάθε γωνιά του προσώπου της, με ένα πολύ σοβαρό ύφος.

<<Τότε είσαι μάγισσα; >> Επέμεινε να μάθει. <<Ή έχεις κάποιο συγγενή που είναι μάγος; >>

Αν και φοβόταν και το μόνο που ήθελε ήταν να αρχίσει να κλαίει, σούφρωσε τα φρύδια. Δεν καταλάβαινε απολύτως τίποτα από όσα συνέβαιναν.