Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 8

Κατάπιε με δυσκολία και μετά έστρεψε το βλέμμα πάλι στα μάτια του.

<<Χωρίς να δεις να δεις την ψυχή μου μπορείς...>> Δεν μπόρεσε να συνεχίσει.

Ένιωσε τα πόδια της να αδυνατούν.

<<Κοίτα Κατρίνα. >> Είπε με μία ήρεμη φωνή, παρόλα αυτά, ο τόνος της φωνής του δεν την ηρέμησε. <<Δεν σε είπα «πλάσμα» για το τίποτα. Δεν είναι μονάχα το γεγονός πως δεν μπορώ να ελέγξω το μυαλό σου και ούτε να εισέλθω σε εκείνο. Η φύση μου, μού επιτρέπει να δω την ψυχή οποιουδήποτε θνητού, αλλά όχι την δική σου. Είναι σαν να μην είχες. >>

Η ανάσα της κοπέλας έγινε ακανόνιστη.

<<Τότε γιατί την θέλεις; >> Η ταραχή έγινε εμφανής στον τόνο της φωνής της.

<<Εμείς είμαστε ικανοί να αντιλαμβανόμαστε την μυρωδιά που αναδίδουν οι ψυχές. Και για αυτό είμαι σίγουρος πως έχεις μία...Για αυτό, και για τον λόγο φυσικά πως δεν είσαι νεκρή. Και πίστεψε με, το άρωμα που εκπέμπει η ψυχή σου είναι τόσο...>> Τα λόγια του χάθηκαν καθώς έκλεινε τα βλέφαρά του και έπαιρνε μια βαθιά ανάσα. Ένα ύφος κάπως μοχθηρό εμφανίστηκε στο πρόσωπό του, και η Κατρίνα ένιωσε μία ζαλάδα.

Έσφιξε τόσο πολύ τον σταυρό στο χέρι της που άρχισε να την πονάει, όμως δεν την ενδιέφερε.

Όταν άνοιξε τα μάτια, της έδωσε την εντύπωση πως είχαν αλλάξει χρώμα...μερικούς τόνους πιο σκούρα...Αυτό την αναστάτωσε. Το καινούργιο του ύφος δεν ήταν σοβαρό αλλά ούτε ενοχλημένο, φαινόταν κάπως...ποθητό. Το βλέμμα του απαθές και ταυτοχρόνως έντονο, σαν αυτό που έχουν τα αρπακτικά έτοιμα να ορμήσουν επάνω στο θήραμά τους.

<<Αλλά κι εγώ είμαι περίεργος, >> Απάντησε. <<και αν έπαιρνα την ψυχή σου μαζί μου, δεν θα μάθαινα ποτέ τι στο διάολο έχεις διαφορετικό από τους υπόλοιπους θνητούς. >> Αυτό που της είπε την έκανε να χαλαρώσει λιγάκι. Εκείνος κατάλαβε πως ήταν τρομοκρατημένη και κούνησε το κεφάλι αρνητικά. <<Κατρίνα, σου το είπα από την αρχή: δεν θέλω να σου κάνω κακό. >>

<<Πώς ξέρω ότι δεν θα μου κάνεις κακό; >> Ρώτησε κοιτώντας τον καχύποπτα.

<<Ας κάνουμε μία συμφωνία. Να είσαι σίγουρη πως δεν θα την χαλάσω. >>