Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 12

«Νιώθεις καλά;» ρώτησε με προσοχή, δίχως να κρύψει την δυσφορία από την φωνή της.

Ο Αντρέας γέλασε νευρικός στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου.

«Λοιπόν, πονάω σε μερικά σημεία...»

«Αντρέα!»

Ένιωσε τα μάγουλά της να καίνε, κάπως ενοχλημένη επειδή ακόμη δεν κατάφερνε να συνειδητοποιήσει αυτό που έκανε, για αυτό του τηλεφώνησε, διότι είχε ανάγκη να βγάλει από το μυαλό της την πιθανότητα πως η Άρια του είχε κάνει κάποιο κακό, σωματικό ή ψυχικό.

Εκείνος γέλασε ξανά, και μετά αναστέναξε.

«Λυπάμαι που σε έκανα να ανησυχείς. Επίσης...» Σώπασε για ένα δευτερόλεπτο, και η Κατρίνα ήταν ικανή να ανιχνεύσει την ανησυχία του «Νιώθω απαίσια. Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπόρεσα να σε αφήσω με τέτοιο τρόπο. Η αλήθεια δεν έχω ιδέα τι μου συνέβη, εγώ...Ααα!» μούγκρισε εκνευρισμένος «Σου ορκίζομαι ότι ήταν κάτι παράξενο, λες και έχασα τον έλεγχο του μυαλού μου, ή κάτι παρόμοιο...Όμως δεν μπορείς να φανταστείς τα πράγματα που εκείνη...!»

«Μάλιστα» τον διέκοψε, πριν να της μιλούσε για τις λεπτομέρειες..., «μονάχα ήθελα να μάθω αν είσαι καλά. Αυτό που κάνατε, ό,τι κι να ήταν, δεν με ενδιαφέρει».

«Εκείνη η κοπέλα ήξερε τα πάντα, Κατρίνα!» είπε, αυτή την φορά ενθουσιασμένος «Δουλεύουμε μαζί και είσαι φίλη μου, πρέπει να γιορτάσεις μαζί μου!»

Σούφρωσε τα φρύδια. Τι να γιορτάσουν; Το γεγονός πως έχασε την παρθενιά του με μία δαίμονα; Η Σμιθ στροβίλισε τα μάτια.

«Είναι μαζί σου τώρα;»

«Όχι» μουρμούρισε, αφηρημένος «Όταν ξύπνησα το πρωί, ήταν εξαφανισμένη».

«Θα την δεις ξανά;» έθεσε το ερώτημα, νιώθοντας ταραχή. Ήλπιζε να μην υπήρχε δεύτερη φορά μεταξύ τους.

«Όχι, δεν το νομίζω... Η αλήθεια, ελπίζω πως όχι» απάντησε αδιάφορα. Με ανησυχεί αυτή η αδιαφορία του. Ίσως η Άρια να τον πλήγωσε με κάποιο τρόπο.

«Γιατί το λες αυτό;»

«Δεν ξέρω. Εννοώ, ήταν καταπληκτικά, ήταν...διάολε, ήταν φοβερά» Θέλησε να στροβιλίσει τα μάτια πάλι, αλλά αντί αυτού, πίεσε τα χείλη και περίμενε να ακούσει την συνέχεια «Παρόλα αυτά, ήταν και κάπως περίεργα. Δεν ξέρω τι μου συνέβη, εσύ ξέρεις ότι δεν είμαι έτσι. Μην σκεφτείς πως έχω τρελαθεί, αλλά σου ορκίζομαι ότι είχα την αίσθηση πως καμία στιγμή δεν είχα τον έλεγχο του σώματος μου. Και, ειλικρινά, η φίλη σου είναι πολύ παθιασμένη. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να έχω κάποια σχέση με μία κοπέλα σαν κι αυτή».