Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 27(Μέρος 1)

Τελευταίο κεφάλαιο, πρώτο μέρος...

***

Η Κατρίνα παρέμεινε σιωπηλή, με τηλέφωνο κολλημένο στο αυτί της, καθώς η γιαγιά της μελετούσε τα λόγια της.

«Είναι λίγο παράξενο να με ρωτάς κάτι τέτοιο τώρα» Ακούστηκε κάπως περίεργη από το ακουστικό. Η κοπέλα βλεφάρισε.

Της είχε τηλεφωνήσει διότι το πρωί ξύπνησε με ένα κόμπο στο στομάχι, με εκείνη την αμφιβολία να σφυροκοπάει το κεφάλι της. Η αλήθεια από πάντα την ενδιέφερε να μάθει για εκείνον, όμως ο πατέρας την μεγάλωσε με την ιδέα πως στην μητέρα της δεν άρεσε να ακούει καμία συζήτηση για εκείνο τον άντρα. Ήταν αρκετά αυστηρός με αυτό το θέμα και αν επέμενες σχετικά με αυτό, θα ήταν από τις λίγες φορές που θα τον έβλεπες πραγματικά θυμωμένο.

«Απλή π-περιέργεια» είπε ψέματα «Συγγνώμη αν σε ενοχλώ».

«Ω, εγγονή μου, δεν βλέπω εκείνο τον άντρα εδώ κι σαράντα χρόνια. Δεν με ενοχλεί να μιλάω για εκείνον, όχι πια» Η γλυκύτητα και η υπομονή με την οποία απάντησε, κατάφερε να την ηρεμήσει και να μικρύνει την ενοχή λόγω του ότι ήθελε να μάθει σχετικά με αυτό.

Η Σάρα Σμιθ ήταν η γυναίκα που, μετά την εγκατάλειψη του αγοριού της ένα πρωινό δίχως καμία εξήγηση, κατάφερε να τα βγάλει πέρα με τα δύο παιδιά της, τον πατέρα της Κατρίνας και την θεία Χόλη. Ένας επιτυχημένος δικηγόρος και μία πτυχιούχος οικονομικών που έπεισε τον Αλέξανδρο-τον αδερφό της-να σπουδάσει το ίδιο με εκείνη. Μία δυναμική γυναίκα, ικανή για όλα για την οικογένεια της.

Η Κατρίνα σούφρωσε τα φρύδια.

«Τότε...τα μάτια μου δεν είναι όπως τα δικά του;» ρώτησε πάλι, μονάχα για να επιβεβαιώσει πως είχε ακούσει καλά.

«Όχι, καρδούλα μου. Ο παππούς σου είχε κανονικό χρώμα ματιών» Έκανε μία παύση, αλλά συνέχισε πριν η εγγονή να έλεγε κάτι για να γεμίσει την σιωπή «Έχεις υπέροχα μάτια, πάντα στο έλεγα. Δεν είναι σαν εκείνου, το ξέρω, είμαι σίγουρη. Τώρα δεν έχω ιδέα αν υπάρχει κάποιος από την οικογένεια του που να έχει μαύρα μάτια. Δεν τους γνώρισα, και ούτε εκείνος... Νομίζω πως ήταν ένα από τα πράγματα που με έλκυαν, το γεγονός ότι φαινόταν τόσο μοναχικός» Αναστέναξε και άφησε ένα γελάκι «Ξέρεις, όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Πάντα πίστεψα ότι ίσως αυτό τον τρόμαξε. Τι περίμενε; Ήθελα να φτιάξω οικογένεια με κάποιον που δεν είχε ιδέα την σημασία της».