Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 26

Μην ανακατευτείς. Φύγε μακριά τώρα που μπορείς!

Θα μπορούσε να φύγει και να αφήσει τον Αραέλ να λύσει μόνος το πρόβλημα. Όμως, του είχε δώσει την ψυχή της με αντάλλαγμα αυτό, το δίκαιο ήταν εκείνος να αναλάμβανε τον Φόραξ.

Κατέβηκε στο ισόγειο μέσω του ανελκυστήρα αφού είχε κλείσει την πόρτα του διαμερίσματος του Μαξ. Όταν θα τελείωνε όλο αυτό, θα μιλούσε μαζί του. Αν σε θυμάται.

Τότε άκουσε μερικά μουγκρητά και λέξεις γεμάτες οργή που την έκαναν να σταματήσει λίγο πιο πίσω από την κεντρική πόρτα του κτηρίου. Να βγω ή όχι; Αυτό ήταν το ερώτημα. Τι ήταν σωστό και τι λάθος;

Έκλεισε τα μάτια και πήρε μια βαθιά ανάσα. Η σύγχυση, ο φόβος και η αμφιβολία την αγκάλιασαν. Να φύγει και να αφήσει τον Αραέλ, από την στιγμή που τον είχε καλέσει μόνο για να αντιμετωπίσει τον δαίμονα, της φάνηκε μία κίνηση δειλίας.

Ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε και η Κατρίνα γούρλωσε τα μάτια. Ακολούθως ακούστηκε κάτι σαν ένα ισχυρό ρεύμα ανέμου. Και μετά απόλυτη ησυχία. Ένιωσε κάτι περίεργο μέσα της, την ίδια στιγμή που η ανάσα της είχε αρχίσει να γίνεται ακανόνιστη.

Αραέλ.

Ίσως να ήταν από τον φόβο ξέροντας πως, αν εξολόθρευαν τον Αραέλ, μετά η επόμενη θα ήταν εκείνη, αλλά η αλήθεια δεν ήταν σίγουρη. Δεν ήξερε ακριβώς τι της συνέβη, όμως ούτε την ενδιέφερε να το ανακαλύψει.

Βγήκε στον δρόμο αλλά κανείς από τους δύο δαίμονες δεν ήταν εκεί. Μήπως είχαν επιστρέψει στο μέρος από όπου προέρχονταν; Και αν δεν ήταν έτσι ακριβώς; Εάν ο Φόραξ νίκησε τον Αραέλ;

Και τότε, από το πουθενά, από τον όροφο όπου βρισκόταν τον διαμέρισμα της Κατρίνας, μία καρέκλα διαπέρασε το παράθυρο θρυμματίζοντας το κι αυτό σε μικροσκοπικά κομμάτια. Δίχως δεύτερη σκέψη, ξέροντας πως η κίνηση της ήταν λάθος, έτρεξε προς τα επάνω πάλι. Έφτασε εκεί που με σιγουριά μπορούσε να πει ότι θα βρίσκονταν οι δύο δαίμονες και παρατήρησε την πόρτα του διαμερίσματος της ανοιχτή.

Έκανε μερικά βήματα μπροστά μέχρι που βρέθηκε να στέκεται μπροστά τους, λίγα μέτρα μακριά τους. Τους είδε να στέκονται χωριστά, κρατώντας μία απόσταση μεταξύ τους, σα να είχαν αποφασίσει να κάνουν μία παύση από τον τσακωμό τους, με ανάσες ακανόνιστες και κορμιά σε υπερένταση.

Το πρώτο πράγμα που της τράβηξε την προσοχή ήταν οι κόρες των ματιών τους. Ήταν το ίδιο κόκκινα όπως εκείνη την μέρα που εξόργισε τον Αραέλ στο ίδιο μέρος. Το βλέμμα της ταξίδευε στο κορμί του, δεν φορούσε μπλούζα. Μετά, εξέτασε επίσης τον Φόραξ, όπως και ο δαίμονας απέναντι του ήταν ημίγυμνος και με ένα ζευγάρι μεγάλα φτερά απλωμένα, που κατά κάποιο τρόπο ήταν τα ίδια με αυτά του Αραέλ. Αλλά, ταυτοχρόνως, εντελώς διαφορετικά.