Κεφάλαιο 7

674 77 28
                                    

«Τι λες για τον πίνακα των πνευμάτων;» έθεσε το ερώτημαη Άρια, κοιτώντας με αηδία το ποτήρι γεμάτο καφέ ανάμεσα στα χέρια της «Έχεις καλέσει ποτέ κάποιο με αυτόν;»

Η Κατρίνα κούνησετο κεφάλι αρνητικά και ήπιε την τελευταία γουλιά από τον καφέ της. Στην άλλη πλευρά, στα δεξιά της, ο Κάλεμπ δεν έλεγε τίποτα, μονάχα βρισκόταν με τους αγκώνεςεπάνω στο τετράγωνο ξύλινο τραπέζι, που άνηκε στο φορτηγάκι το οποίο πουλούσε φαγητό και ροφήματα.

Η ιδέα να πάνε εκεί δεν ήταν μόνο της Σμιθ. Οι δύο δαίμονες την βρήκαν όταν έβγαινε από το νηπιαγωγείο και επέμειναν πως ήθελαν να μιλήσουν σε ένα δημόσιο χώρο, κάπου η ίδια θα ένιωθε άνετα. Ωστόσο, το να τους καλέσει για καφέ ναι ήταν δική της ιδέα.

«Τίποτα περίεργο πριν ο Αραέλ να σε βρει;» ρώτησε ο Κάλεμπ τώρα.

«Τίποτα» επιβεβαίωσε «Νομίζω πως πριν από την εμφάνιση του ήμουν το πιο φυσιολογικό άτομο στον κόσμο».

«Δεν είμαστε σίγουροι για αυτό» Έκανε μία γκριμάτσα.

Η θνητή δάγκωσε τα χείλη. Αναρωτήθηκε αν έπρεπε να αναφέρει τα όνειρά της, και το ότι ήταν σίγουρη πως κι οι δυο τους βρίσκονταν μέσα σε εκείνα πριν καν εμφανιστούν στην ζωή της. Αλλά την κέρδισε η ντροπή και αποφάσισε να μην μιλήσει.

«Δεν καταλαβαίνω» παραπονέθηκε η δαίμονας, τρίβοντας το πρόσωπο απότομα, με εκνευρισμό.

«Λοιπόν» Συνέχισε ο Κάλεμπ, «μέχρι τώρα ξέρουμε ότι αντιδράς ελάχιστο με την ικανότητα της Άριας, όμως δεν θα το διακινδυνέψουμε να το επιβεβαιώσουμε με ένα ίνκουμπους».

«Τι είναι αυτό;»

«Είναι το ίδιο με μένα» απάντησε η δαίμονας, έχοντας ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη, «αλλά σε ανδρική εκδοχή. Και, φυσικά, όχι τόσο όμορφος σαν εμένα».

Αναρίγησε μονάχα που φαντάστηκε πώς μπορούσε να είναι ένα τέτοιο πλάσμα. Αποφάσισε να αλλάξει θέμα συζήτησης.

«Έκανες ήδη τα αρρωστημένα πειράματα σου με το αίμα μου;»

«Ναι. Δεν είδα κάτι ιδιαίτερα παράξενο».

«Πώς φαίνονται οι ψυχές;» θέλησε η Κατρίνα να μάθει.

Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και από το στόμα τους ξέφυγε ένα γελάκι, ταυτοχρόνως. Και οι δύο δαίμονες, χαλαροί, δίχως να είναι αναγκασμένοι να προκαλούν τρόμο, έδιναν την εντύπωση ότι ήταν δύο φυσιολογικοί άνθρωποι.

Άβυσσος(Soul #1)Where stories live. Discover now