Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 27(Μέρος 2)

Για μια στιγμή, έφτασε να αμφιβάλει αν πραγματικά ήταν ο Αραέλ που στεκόταν μπροστά της, και σήκωσε το βλέμμα να τον κοιτάξει. Μία χαζή αντίδραση, διότι ήταν αδύνατο να μπερδέψεις την φωνή του με κάποιον άλλο.

Βλεφάρισε, συγκλονισμένη, επειδή ποτέ δεν σκέφτηκε πως θα ξέφευγε τέτοια λέξη από το στόμα του.

«Τι;» ψιθύρισε.

Εκείνος απέφυγε το βλέμμα της, με την σκληρότητα χαραγμένη στην έκφρασή του, και ένας αναστεναγμός ανίας ξέφυγε από το βάθος του λάρυγγα του.

«Λυπάμαι...για αυτό που σου είπα» αυτή ήταν η απάντηση του, έχοντας ένα ίχνος τόνου που σου έδινε την εντύπωση ότι εκείνη την στιγμή είχε κακή διάθεση, «και λυπάμαι..., ξέρεις, που σε στραγγάλισα».

Ξεφύσησε όταν θυμήθηκε αυτό που της έκανε εκείνη την μέρα, και ενστικτωδώς ύψωσε το ένα χέρι για να αγγίξει τον λαιμό με τις άκρες των δακτύλων της. Ευτυχώς που δεν είχαν μείνει σημάδια από εκείνο το συμβάν.

«Εγώ...» μουρμούρισε, εντελώς ξαφνιασμένη, δίχως να πιστεύει ότι στα αλήθεια ζητούσε συγγνώμη «λ-λυπάμαι που σε χαστούκισα».

Άφησε ένα σύντονο αλαζονικό γέλιο.

«Ούτε που το ένιωσα» είπε σιγανά.

Θα απαντούσε πως εκείνη πίστευε ακριβώς το αντίθετο, όμως τότε ο Αραέλ έσμιξε τα φρύδια, επιστρέφοντας το βλέμμα στο πρόσωπό της.

«Γιατί βοήθησες τον γείτονα σου;»

Μίμησε την έκφραση του, μπερδεμένη για το απροσδόκητο της ερώτησης. Όμως παρέμεινε σιωπηλή.

«Γιατί πάντα κάνεις τέτοιες πράξεις;» ρώτησε αφού πρόσεξε ότι η κοπέλα δεν θα μιλούσε «Δεν κουράζεσαι να βοηθάς τους ανθρώπους; Δηλαδή, γνωρίζοντας, πως δεν θα λάβεις καμία αμοιβή; Ή περιμένεις να αποκτήσεις κάτι;»

«Φυσικά και όχι» σχεδόν ξεφύσησε.

«Τότε;»

Αναστέναξε. Και εκείνο τι τον ενδιέφερε;

«Δεν ξέρω» ανασήκωσε τους ώμους «Υποθέτω...ότι είμαι χαζή».

«Δεν είσαι χαζή» είπε, και πραγματικά άρχισε να αμφιβάλει αν αυτός που βρισκόταν μπροστά της ήταν ο Αραέλ «Όμως θα ήθελα να είσαι».

«Τι εννοείς;»

«Θα μου άρεσε να ήσουν εντελώς χαζή. Να ήσουν ένα αναθεματισμένο κορίτσι. Θα ήθελα πραγματικά να άξιζες την Κόλαση...» Πάλι αναστέναξε, την ίδια στιγμή που χαμήλωνε το βλέμμα «Αλλά δεν είσαι περισσότερο από ένα κορίτσι γεμάτο περιέργεια».