Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 34

«Επομένως...» Η φωνή της Νοέλιας ακούστηκε ήρεμη όμως επιφυλακτική μέσω του κινητού. «τώρα είσαι εντελώς σίγουρη πως σου αρέσει».

Έκλεισε τα μάτια, πίεσε τα χείλη και ανέπνευσε βαθιά.

«Ναι» ψιθύρισε.

«Πώς σου αρέσει, αρέσει» επέμεινε, για να είναι σίγουρη γι' αυτό που άκουσε.

Η Κατρίνα κατάπιε με δυσκολία, επειδή μονάχα εκείνη η δήλωση έκανε ένα άβολο βάρος να εγκατασταθεί στο στομάχι της. Έγειρε προς τα πίσω, αφήνοντας το κορμί της να πέσει επάνω στο κρεβάτι.

«Ναι...» επανέλαβε με σιγανό τόνο, πηγάζοντας ήττα.

«Αλλά δεν θες να είσαι μαζί του» έκφρασε η φίλη της.

«Όχι».

Η Σμιθ κούνησε το κεφάλι, λες και εκείνη την έβλεπε.

«Αχ γυναίκα» ξεφύσησε, «ποιος σε καταλαβαίνει;»

Και η Κατρίνα άφησε τον αέρα που συγκρατούσε στους πνεύμονες της να βγει έξω, καθώς τα μάτια της περιτριγύριζαν σε διαφορετικά μέρη της περιοχής, ως ένας τρόπος απόσπασης προσοχής.

«Δεν ξέρω, Νοέλια». Τα χείλη της έκαναν ένα μορφασμό ακούσια. «Δεν ξέρω καν γιατί σου τα λέω όλα αυτά».

«Επειδή είμαι η φίλη σου, τρελή!» έκφρασε με τόση ενέργεια που την ανάγκασε να απομακρύνει το τηλέφωνο απ' το αυτί της. «Εξάλλου, αν δεν μου το έλεγες, θα σου έδινα μια κλωτσιά στο πισινό».

«Αλλά υποτίθεται πως δεν πρέπει να με ενθαρρύνεις!» Ανέβασε και τον δικό της τόνο φωνής, επειδή τα αισθήματα που πάλευε να συγκρατήσει φαίνονταν να την νικάνε. «Θα έπρεπε να μου πεις ότι έχω τρελαθεί! Πως είμαι άρρωστη που νιώθω τέτοια πράγματα για ένα...!» Δεν μπόρεσε να τελειώσει την πρότασή της. Τα χείλη της δεν μπόρεσαν να ξεστομίσουν την λέξη "δαίμονας" φωναχτά. Επειδή ακόμη, παρόλο αυτό το διάστημα και όλα όσα συνέβησαν μεταξύ τους, το καταστάλαγμα αυτού του γεγονότος ήταν τρομαχτικό.

Το γκόθικ κορίτσι το σκέφτηκα για ένα λεπτό πριν απαντήσει.

«Κοίτα, δεν ξέρω. Όπως μερικές φορές σκέφτομαι πως δεν είστε τόσο διαφορετικοί, ξέρεις; Με άλλα λόγια, δεν γνωρίζω τίποτα γι' αυτό τον κόσμο στην πραγματικότητα, όμως...» Σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα, και σχεδόν μπόρεσε να την φανταστεί να πιέζει τα χείλη ή να κουνάει το κεφάλι αρνητικά σε μία έκφραση σύγχυσης. «Είναι που εκείνοι δεν σου κάνουν τίποτα κακό, αλλά το αντίθετο».