Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 21

Πονούσε το κεφάλι της αφάνταστα. Το μόνο που η όραση της μπορούσε να διακρίνει, ήταν ένα μικρό φωτεινό κύκλο επάνω της το οποίο πλήγωνε τα μάτια της. Άργησε λίγα δευτερόλεπτα να πάρει είδηση πως είχε να κάνει με το φωτιστικό που κρεμόταν από το ταβάνι.

Έτσι ξαφνικά, ένα σύντομο, σιγανό και βραχνό γέλιο ακούστηκε στο χώρο.

Ένα μέρος του εγκεφάλου της κατάλαβε αμέσως σε ποιον ανήκε, όμως το άλλο μέρος ακόμη προσπαθούσε να το επεξεργαστεί λόγω της παραζάλης. Καθώς τα δευτερόλεπτα περνούσαν, η Κατρίνα άρχισε να αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω της, και μόνο τότε μπόρεσε να αισθανθεί το κρύο δάπεδο που ακουμπούσε στην πλάτη της.

Βλεφάρισε αρκετές φορές, νιώθοντας ακόμη κάπως εμβρόντητη, για να αντιληφθεί αμέσως το δυνατό χτύπημα στο μέτωπό της. Μετάφερε το ένα χέρι στο κεφάλι για να δει αν υπήρχε αίμα, αλλά μονάχα μπόρεσε να νιώσει την μεγάλη φλεγμονή που είχε ήδη σχηματιστεί.

<<Δεν άνοιξε το κρανίο σου, σε έχω ελέγξει ήδη. >> ανακοίνωσε ο Αραέλ. Η φωνή του ακούστηκε μακρινή, και η κοπέλα δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει από ποια γωνιά προερχόταν <<Έχεις ένα δυνατό κεφάλι. >>

Ανασήκωσε τον κορμό της.

<<Ξέρεις; >> Ο τόνος της φωνής του δήλωνε λίγο χιούμορ <<Με εκπλήσσει λιγάκι το πώς μπορείς να είσαι τόσο κοντά στον θάνατο σε τόσες επανειλημμένες περιστάσεις, και στο τέλος να βγαίνεις άθικτη από όλο αυτό. >>

Το πρόσωπο της τραβήχτηκε από τον οξύ πόνο του κεφαλιού της. Ήξερε ότι το ατύχημα συνέβη λόγω της αδεξιότητας της, αλλά αποφάσισε να κατηγορήσει τον γείτονα που της έδωσε εκείνο το βαρετό βιβλίο.

Όταν επιτέλους στάθηκε όρθια βρίσκοντας την ισορροπία της, εντόπισε τον Αραέλ με το βλέμμα.

Βρισκόταν καθισμένος στον καναπέ, με χιλιάδες έγγραφα διασκορπισμένα δίπλα του, φαινόταν να πίνει κάτι.

Το κορίτσι τον κοίταξε κατσουφιασμένη, και εκείνος την έδειξε με το δάκτυλο του χεριού που κρατούσε το ποτήρι με ένα υγρό σε χρώματα μεταξύ κίτρινου κι πορτοκαλί.

<<Φαίνεται πως θα εμφανιστεί ένα κέρατο στο κεφάλι σου. >>

Κρατήθηκε να μη τον βρίσει.

<<Αυτό είναι... >> Ρώτησε και από το στόμα της ξέφυγε ένα παράπονο <<το ουίσκι του πατέρα μου; >>