TURUNCU

14 ○ derin

Playlist

Zerrin Özer - Her Şey Seninle Güzel 

ᴼ

Ayaklarımın altındaki sıcak kumu hissetmek beni geçmişe götürdü. Onunla geçen her günüm soğuk bir kış gününe aitti sanki. Kötü değil, yardımcı. Kuru soğuğu kıran o kar yağdığında etraf bembeyaz olurdu ve insanlar sokağa dökülürdü ya işte öyle.

Meriç benim hayatıma kar olup yağmıştı. Uzun bir kış geçirmiştik. Sonra kar erimiş, güneş yüzünü göstermiş ve ağaçlar renk renk çiçek açmaya başlamıştı.

Üstümde onun çizdiğine benzer etekleri tül tül bir gelinlik vardı. Saçımda turuncu çiçeklerden bir taç. Her şeyi ikimiz seçmiştik. Onun üstünde de benim seçtiğim, onun sadece onayladığı açık renk bir takım vardı.

Artık siyah koca bir kağıdımız yoktu. Öyle olsun da istemiyorduk. Karanlık gecelerde o kadar uzun süre kalmıştık ki gözlerimizin güneşe alışması zaman almıştı. Karanlıktan korkan çocuklardık. Yara yerlerimiz başkaydı ama o yaranın nasıl sarılacağını öğrenmiştik. Yarası olmayanlara göre birbirimize yararımızdan çok zararımız vardı.

Oysa o yarayı temizlemeden iyileştiremeyeceğimizi biliyorduk biz. İyileşmiştik. Elini tutan parmaklarım tenini okşadığında hemen karşılık verdi.

Sevdiklerimiz, ailelerimiz, arkadaşlarımız yüzlerinde gülümsemeyle bize bakarak alkışlıyordu. Birlikte yaşamaya bir kez daha misafirlerimizin huzurunda evet demiştik. Bu sadece formaliteydi. İkimiz, baş başayken zaten bir karar vermiştik. O evin içine pencereden bir kez güneş girmişti. Şimdi perdeleri açıp herkesin görmesini sağlıyorduk.

Kollarımı omuzlarına doladığımda elleri çoktan belimde yerini almıştı. "Çizimindekine benziyor muyum?"

"Daha güzelsin. Ben sadece gerçeğin güzelliğini yansıtmaya çalışıyorum. Hiçbir zaman gerçek kadar güzel bir şey resmedemem ama hep onun peşinde koşacağım."

"Kulağa kötü bir plan gibi gelmiyor."

"Yanımda olacaksın bundan sonra. Keyif alacak olman güzel tabii."

"Ortak olacağım, evet."

"Ben de senin hayal dünyana ortak olacağım. İznin olduğunda."

"Döndüğümüzde okuyabilirsin."

"Uçakta?"

"Olabilir."

"Olabilir."dedi başını yana yatırıp. Yüzünde sevimli bir ifade vardı. "Bu yeterli bir cevap."

"Benim henüz cevap alamadığım sorular var ama."

Başını yeniden kaldırıp kaşlarını çattı. "Mesela?"

"Mesela... Sırtındaki dövme."

Gülerek yanağıma eğildi. Dudağını tenime hafifçe bastırırken gülümsemesini tenimin üstünde hayal edebiliyordum. "Orada sen varsın."diye fısıldadıktan sonra elimi tuttu. "Gidelim artık."

"Nereye?"

"Bu kadar gösteri yeterli değil mi?"

Yüzüme bir gülümseme yerleştirip "Hayır."dedim. Başkaları bir sorun olduğunu anlamadan da onu annesiyle babasının yanına doğru sürükledim.

Düğün organizasyonu için kimsenin yorulmasını istemediğimiz için buraya dönmeden önce biz zaten her şeyi ayarlamıştık. Onlara sadece kıyafetlerini seçmek ve eşlik etmek kalmıştı. Bizim görevimizde siz niye yoruldunuz diye sitem edecek gibi olduysalar da bizim de aslında hiçbir şey yapmadığımızı her şeyi bir şirketin hallettiğini kabul edince herkes sakinleyip keyif almaya baktı.