TURUNCU

22 ● yönetici

Playlist

Mavi Gri, Ahmet Hatipoğlu - Ölümle Yaşam Arasında

●

Annemin aşık olma fikri bu haberi aldıktan saatler sonra daha iyi idrak edilir oldu.

Annem, yalnızca babama aşık olan biri değildi. Bu aşk ömür boyu sürmediği halde benim dünyaya gelme sebebimdi. Sırf bu yüzden özelleştirip dünyanın geri kalanındaki her aştan daha değerli hale getirdiğim bir aşktı. İçinde felaketler barındırmasına rağmen neden değerli bir kutunun içinde sakladığımı bilmediğim bu aşkın artık o kadar özel olmadığını biliyordum. Annem, babamdan ibaret değildi. Kalbi yalnızca babam için atacak bir kadın hiç değildi. Başkasını seviyordu. Yıllar sonra yeniden.

Benimle birlikte kendi olmaya ara verdiği doğruydu. Ne zaman ki artık anne olmayı Nazlı olmanın önünden çekmiş yeniden aşık olmuştu.

Kendi için bir şeyler yapmaya geri döndüğünde yeniden aşık olması tesadüf olamazdı herhalde. Geç kaldığı her şey için kendimi suçlamaya yer arasam da hiçbir şeyi değiştiremeyeceğimi kendime sürekli hatırlatarak karanlık düşüncelere teslim olmamaya gayret ediyordum. Çocuk olan bendim, seçimler yapan oydu. Sırf var olduğum için kendimi her şeyden sorumlu tutmuyordum artık. Deniyordum. En azından şimdi, kendi istediği zamanda yeniden kendi için yaşamaya başlayan annem için mutlu olabilirdim.

Ne kadar kolay olmayan tercihler yapsa da...

Okul müdürüm. Yakın arkadaşlarımdan birinin abisi. En yakın arkadaşımın eski kayını... Hayat arkadaşımın abisi gibi gördüğü adam. Bizim bir gecede yaşadığımız daireyi terk edip ülkeye geri dönmemizin sebebi. Karşımda oturuyordu ve bu sefer sebebi bunların hiçbiri değil, annemin görüştüğü kişi olmasıydı.

Onları yan yana değerlendiriyordum. Annem, anneydi. Hep çok alımlı bir kadın olmuştu ama benim için anneydi. Yanında oturansa bu zamana kadar aşk hayatına dair hiçbir şey görmediğim ama daha önce hiç evlenmediğini bildiğim bir adamdı. Sanki annem yaşadığı zorluklarla hayatta ikinci turunu atarken Önder abi minimum zorlukla toy bir katılımcıydı. Arkaplanlarındaki hikayeyi görmezden gelmeye çalıştığımda fiziksel olarak birbirlerine yakışmadıklarını söyleyemezdim.

Televizyon dizilerindeki gibi yaşı büyüse de yanına sürekli daha genç partner getirilen oyunculara olduğu gibi onun hayatına da partner olarak dahil olmak isteyen gencecik kızlarla tanışmıştım bu zamana kadar.

Kardeşi gibi görünecek kızların aksine annem, olgundu. Hoş görünüyordu. O kızlardan farkı o kızların boyunda bir kızı oluşuydu. Önder abi bunu hiç sorun ediyor gibi görünmüyordu. Benim onu kabul edişimden oldukça memnundu hatta. Bizi çok rahatlattın, demişti görüşmemizin on ikinci dakikasında. Benim ilişkilerini onaylamam en önemli kriterleriymiş gibi hissettirmişti bunu söyleyiş şekli. Oysa ben bu aile denkleminde kendimi en kolay hedef olarak belirlerdim. Atahan Ailesi en küçük bireyleri de dahil benden daha zor insanlardı.

"Ankara'da devam edeceğim artık."dedi Eskişehir'deki klinik sürecini annemle beraber nasıl çok kolay atlattığını yarım saat ballandıra ballandıra atlattıktan sonra. Temelde bu kötü gün arkadaşlığı ona çok iyi gelmiş, bozulan morali ve düşen özgüveni annemin neşesiyle günden güne toparlanmıştı. Çok memnundu, çok mutluydu. Annemin karşısına çıkmasını zor günlerinde başına gelmiş bir mucize olarak değerlendiriyordu. Ondan bahsederken bastırmaya çalıştığı gülümsemesi, gözlerindeki parıltı çok güzeldi. Kazanın kırgınlığıyla yıkılan suratındaki o mutsuzluktan eser kalmamış, mutlulukla yeniden parıldayan okul müdürüme geri dönmüştü.