TURUNCU

13 ● kardeş

Playlist

Pinhani - Yitirmeden

●

MERİÇ

Sessiz bir yolculuk yaptık. Demir, babamla işlerin yolunda gitmediğini anlayıp gevezelik etmek için uğraşmadığı için memnundum. Bu durumu, onunla paylaşacaktım. Sadece hazır değildim ve acele etmemek işime geliyordu.

Siktir! Herif, resmen kardeşimdi. Abimdi.

Ailemin bütün o saklı yumağının düğümü bir kardeşti.

Hiç hak vermek istemediğim halde babam bu düğümün başlangıcı konusunda doğruyu söylüyordu. Annem, Demir'i istememişti ve sonrası bir aile faciasıydı.

Apartmana girdiğimizde saat hala erken olmasına rağmen arkadaşlarımızdan en azından birinin, tercihen en çok konuşanın, Cansu gibi sessiz bir tanesinin değil, gelmiş olmasını diledim.

Önce kime bunu söylemem gerektiğini bilmiyordum. İçimden bir ses Kayla'ya anlatıp bu saçma yükten kurtulmak istiyordu. Bin yıllık mevzu gibi ağırlığı bir saatte içimi mağara gibi boğmuştu.

Bunu Kayla'ya söylesem o da bana babamın bununla yıllardır yaşadığını söyleyip muhtemelen onunla empati yapmaya iterdi. İhtiyacım olan son şey Kayla'nın sıcak turuncu simlerini üstüme bulaştırmasıydı.

Simsiyahtım. Öyle kalmak istiyordum. Bu konuyu ısıtıp dağıtacak bir iyiliği hak etmiyordu babam.

Onun ricasıyla annem de bu karanlıktan nasibini alıyordu ama Kayla, yine haklıydı. Annem, hastaydı. Babam tüm bunlara, en başında yapamadıysa bile bir noktada müdahale edebilirdi. Etmeliydi.

Kayla kapıyı açtığında göz kamaştırıcı gözüktüğü için şükrederek kendimi onun kollarının arasına bıraktım.

Bugün arkadaşlarımızı evimizde misafir edeceğimiz için fazla mutluydu. Beni kapıda kucaklayarak karşılamasının ardında prova yaptığı fikri olduğunu biliyordum ama şikayet etmedim. Buna ihtiyacım vardı.

Beni bırakıp Demir'le ilgilenmeye başladığında üstümü değiştirme bahanesiyle odaya saklandım.

Önce Demir'e söylemeliydim. Bunun doğru olacağına karar vermiştim. Birincisi ve en önemlisi, bilmesi gerekiyordu! İkincisi, Kayla'nın öfkemi dindirecek enerjisini istemiyordum. Üçüncüsü, Demir'in herkesten önce bilmesi gerektiği benim ihtiyaçlarımdan ve isteklerimden daha önemliydi.

Sadece Kayla odada dakikalardır ne yaptığımı sorgulamasın diye üstümdekileri değiştirip yanlarına geri döndüğümde Demir'e bakmaktan kaçınıyordum. Kayla odağımı kendine çekme konusunda ne kadar başarılı olsa da zihnimin bir köşesinde kardeş alarmı yanıp sönüyordu.

"Cansu'nun ablasıyla birkaç kuzenini davet ettim. Onların yaşları sana daha yakın. Yani endişe etme."

Karım, kardeşimin sosyalleşmesi üzerinde maharetlerini sergilemekten kaçınmıyordu. Kardeşim!

"Buna gerek yoktu. Sizinle de gayet iyi geçiniyorum. Bana yaşlı hissettirme."

"Biliyorum! Aslaaa da yaşlı olduğunu düşünmüyorum ama hepimiz yakın arkadaşlarız ya... Uzak hissetme diye ortama birkaç uzağı da eklemek mantıklı geldi."

"Bu akıl yürütme karşısında düğme ilikleyebilirim."

"Dalga geçme..." Kayla, tereddütle karşılık verdiğinde Demir kıkırdayarak ayaklandı. "Hiç de bile! Gerçekten etkilendim."