TURUNCU

 İnsan ya siyahtır ya beyazdır. Buna inanırdım eskiden. O yüzden en çok turuncuyu sevdim ben. İmkansızdı turuncu. Ben ondan uzaklaştıkça daha da parıldıyordu sanki. Umudumdu turuncu. Bir gün... Belki bir gün, ben de onun gibi ışıldayabilirdim ama önce siyahı da beyazı da tanımam gerekiyordu.

Gri oldum ben. Siyahtan da bir parça aldım, beyazdan da. Sıkışıp kaldım o arada. Yoruldum ama sonunda öğrendim. Ne sadece siyah olabilirdi insan ne de beyaz. Bu kadar basit değildi ki! İnsan, bu kadar tek değildi. Bunu kabul ettiğimde hissettim o ışıltılı sıcaklığı kalbimde. Yıllarca hayran olduğum imkansızlık yeşermişti kalbimde.

İşte şimdi Turuncu'yu tanımak için bir şansım vardı. Ruhumun tamamını turuncuya boyayamazdım ama kalbim... Kalbimde bir umut yeşermişti. Umut, turuncuydu.