TURUNCU

7 ● çatı katı

Playlist

Isak Danielson - Love Me Wrong

●

Sırtıma vuran tatlı esintiyle gözlerimi açtığımda odanın içi karanlıktı. Meriç yatakta değildi. Yattığım yerden doğrulup oturarak uyku sersemliliğiyle odanın içine bakındım. Aralık kapının ardındaki bedenin balkon demirlerine yaslanmış olduğunu gördüm. Gözlerim saate gitti. 03.58

Dertli dertli dışarı izliyor gibi görünüyordu. Bu görüntü hemen kalbimi kırmıştı.

Bir süre oturduğum yerde izlemeye devam ettim. Onu uykusuz bırakan şeyin ben olmadığımı tahmin ediyor, buna inanmak istiyordum. Muhtemelen ailesinin neler karıştırdığından çok bunun hayatını ne denli etkileyeceğinden endişe ediyordu.

Bana nereden öğrendiğimi, nasıl öğrendiğimi sormamış, bunu biliyor olmamdan rahatsızlık duysa da kalbimi kıracak bir laf etmemeye çalışmıştı. Çekip gitmişti. Belki kafasını karıştıran bendim. Onu uykusundan edecek bir hayalet gibi hayatına çökmüş olduğumu düşünüyor olabilirdi. O zaman da beni sever miydi?

Dört ya da beş dakika boyunca onu izledim. Bir sigarayı söndürüp diğerini yaktı. Banyo yapmış, çorba içmiş iyice ayıldıktan sonra yatağa girmişti. Ben uykuya dalmıştım ama Meriç belli ki o saatten beri ayaktaydı.

Üstümdeki örtüyü kaldırıp yanına gittim. Kapıyı biraz daha geriye itene kadar geldiğimi duymadı. Omzunun üstünden bana bakarken "Geliyorum."dedi yakalanmaktan rahatsız olmuş bir tonda. Onu dinlemeyip kollarımı beline doladım.

"Uyuyamadın mı?"

Başımı çıplak sırtına yaslayıp gözlerimi yumdum. Sıcacıktı. Çok güzel kokuyordu. Yıllardır bu kokunun aşığıydım.

"Kalkmasaydın hiç."

Karnının üstündeki kollarıma sarılıp "Üşüme."dedi.

"Hava otuz derece falan."

Ağzının içinde bir şey mırıldanıp kollarımı ısıtmak ister gibi ovuşturdu. "Hadi, yatağa."

"Hımm..." Gözlerimi açmamakta diretip ona biraz daha sıkı sarıldım.

"Burada uyuyamazsın."

"Uyuyayım da gör."

Kıkırdadı. Onu sırtında hissetmek çok güzeldi. Benimle gülebilmesi halla çok güzel geliyordu.

"Yüzünü göreyim." Kollarımı nazikçe çekiştirdiğinde bana rahat vermeyeceğini anladım. "Buraya gel."

Kolunun altından kendimi kaydırıp ön tarafına geçtiğimde başımı göğsüne yaslayıp iç çektim.

"Çok güzel burası."

Kolları sırtımdan kafama çıktı. Başımı kavrayan elleri severek saçlarımı okşadı. Yeniden bedenimi sarmaladığında "Seni uyutmayan ben değilim."dedim.

"Hayır."

"Sebep olan benim ama."

"Biraz."

Çenemi göğsüne yaslayıp yüzüne baktım.

"Bunu konuşmak ister misin?"

Başını iki yana sallayarak içimi rahatlattı. Ailesi hakkında konuşmak beni avuçlarının arasına alıp sıkan bir canavardı.

"Bir süre düşünmek bile istemiyorum."

"Tamam."deyip çenemi yasladığım yerden öptüm onu.

Kahverengi gözleri gecenin ışığında yumuşacık gözüküyordu. Alnımı öptükten sonra bacaklarımı kavrayıp beni kucağına kaldırdı.