TURUNCU

5 ● Kayla Gibi

Playlist

Kaan Boşnak - Seni Buldum Ya

Lana Del Rey - Pretty When You Cry

Zoe Wees - Control

●

Istiridye kabuğunda yaşayan deniz kızıydım sanki. Kayla Tuna olarak katılacağım davetlerden önce mutlaka bir alışveriş yapılıyordu. Bu düzeni sorgusuz sualsiz kabullenmiş olsam da yabancılık çekmeyi aşamıyordum. Çok pahalı kumaşlardan elbiseler üzerimde güzel duruyor, istemsizce daha zarif olmaya programlanıyordum.

Mutlaka kuaföre gidiyorduk ya da eve gelen profesyonel ekip bizi prensesler gibi hazırlıyordu. Nermin Tuna beni bir peri masalının içine çekerek hayatımızın ne kadar parıltılı olduğuna ikna etmeye çalışıyor olsa da önüme serdiği imkanlara kanmıyordum. Onlara karşı durduğumdan değil, tercih etmeyecek olsam da içinde bulunduğum hayatın getirilerinden nefret de etmiyordum ama bunlar, özlemini çekip heves ettiğim şeyler olmadığı için gözümü de boyamıyordu.

Kimse aile olmaya dair eksik tarafımı görmesin diye benden beklenenlere uyum sağlamaya gayret ediyordum. Şimdiye kadar katıldığım davetlerde elliden fazla insanla tanışıp, yüzden çoğuna Tuna Ailesi'nin gelini olarak takdim edilmiştim. Cemiyetteki insanlar artık kim olduğumu biliyordu ki bu benim için oldukça garipti. Bilinmek istemediğimi bilinmeye başladığımda öğrenmiştim. Artık çok geçti tabii. Meriç'in tanındığı alışveriş merkezlerinde artık tek başıma gezdiğimde de selam veren birileri çıkıyordu. Farkında olmadan ailesinden ve tanınacağı yerlerden kaçan Meriç Tuna'ya dönüşmüştüm. O olmak, çok daha fazlası olabilirdi ki ben onun gibi olmakla bile baş etmekte problem yaşıyordum.

Sürekli aynı şeylerin konuşulduğu ve kibar olunmak zorunda bırakıldığım kısa sohbetlerden sıkılmıştım. Bu insanların hepsi sadece tanıdıktı. Hiçbiri arkadaş değildi. Kimsenin fazlası için gayreti ya da isteği yoktu ama herkes tanıdık kalmak için ekstra özen göstererek her hafta mutlaka bir araya gelecekleri bir davet organize ediyorlardı. Meriç ailelerin hali hazırda birlikte iş yaptıkları ya da ileride potansiyel müşteriler olduğu için bu ilişki ağının korunduğundan bahsetmişti.

Onu daha iyi anladığını hissediyordum artık. Neden kim olduğundan kaçtığını çok daha net görebiliyordum çünkü. Eskiden sadece hayal edebileceğim hayatı, zihnimde meydana getirebileceğimden çok daha fazlasına sahip ve çok daha yoğundu. Koca günün bir davete ayrılmasını aklım almıyordu. Bir an önce bir işe girip bu davetlerden kurtulmayı iple çekiyordum.

Kimseyi dahil etmeden başvurduğum yerlerden henüz geri dönüş almamıştım. Daha iki gün olmuştu ve umudumu kırmak için çok kısa bir süreydi ama çoktan çatırdamıştı.

Diş buğdayı partisinde gülümsemekten yorulup herkesten uzak bir köşeye kaçarak meçhul kariyerimi düşünmeye başladığımda fark ettim çömez bir Meriç Tuna'ya dönüştüğümü. Beni buradan kurtaracak kendi İtalya'mı kendi Ankara'mı arıyordum daha şimdiden.

Semih şirkete gelmemi söylemişti. Ona verdiğim tek cevap bunu babamın kulağına sokmamasıydı. Babam kariyer planımı merak ederek şöyle bir yoklamış ama şirketin kapılarının bana her zaman açık olduğunu söylememişti. Ona birileriyle görüştüğümü söylemiştim, ki bu o gün için tamamen yalandı, o da başını sallayarak bir yere güvenmememi daha çok yere başvurmamı önermişti. Onu dinleyip birden çok yere başvurmam birden çok red getireceğinden iyi mi oldu kötü mü emin değildim doğrusu.

Yaklaşan gülüşme sesleriyle kendimi toparlayıp elimdeki pembe sıvı dolu kadehi dudaklarıma götürdüm. Tadı berbat şekerli bir şeydi. Kendi kadehlerini doldurmak için gelen kadınlarla bir saat önce tanışıp ayaküstü sohbet etmiştim. Birinin güzellik merkezi vardı, diğeri de bu yıl mimarlıktan mezun olacaktı.