TURUNCU

14 ● sıfır

Playlist

Adamlar - Acının İlacı

●

MERİÇ

Kapıyı Semih'in ardından kapattığımda Kayla yaslandığı duvardan ayrılıp elimi tuttu. "Gel bakalım. Sıra sende."

"Öğretmenliğe şimdiden başladın mı?"

Koridorda beni çekeleyerek yürümeye devam ederken omzunun üstünden imalı bir gülümsemeyi ihmal etmedi. Odaya girdiğimizde yatağın ucuna gelene kadar elimi bırakmadı. Beni oturttuktan sonra gözlerimle yatağa tırmanışını takip ettim. Arkamda durup omuzlarımı ovalamaya başladığında inleyerek başımı geriye yatırdım. "Neye ihtiyacım olduğunu biliyorsun."

"Biliyorum."deyip kıkırdadı.

"İyi eş kriterini sürekli yükseltiyorsun. İşim zor."

"Yarıştığımızı bilmiyordum. Öyleyse daha iyi olabilirim."

"Hımm. Nasıl mesela?"

Elini tişörtümün içine sokup karnıma doğru indirirken çeneme bir öpücük bıraktı. Karşılığını vermek için başımı yana yatırdığımda öpmeme izin vermeden geri kaçarak dudağını kulağımın üstünde durdurdu. "Önce neler olduğunu anlatacaksın."

"Bu sıkıcı oldu. Neden biraz da ben seni öpmüyorum?"

"Hayır." Elini tişörtün içinden çıkardığında kararlı oluşunu kabul ederek pes ettim. Hoplayarak yataktan indikten sonra gardrobun önüne geçip soyunmaya başladı.

"Annen iyi mi?"

Ne kadar onu izlemek hoşuma gitse de elbisenin fermuarı için beni yanına çağırdığında onu takip ettim.

"Eve çıkacak kadar."

Fermuarı indirip boynundan öptükten sonra yeniden yüzünü bana dönüp elbiseden kurtuldu.

"Sevindim. Eski patronum onu klinikte görmüş. Herhalde hikayeyi öğrenmek istiyordu ama cevap vermedim."

Onunla konuşmak istese bir şey diyebilir miydim bilmiyordum. Beni böyle bir bilmecenin içine sokmadığı için memnun olarak "Ailemi koruyorsun."dedim. Sütyeninin askılarını indirmek için uzandığımda ellerimi nazikçe savuşturup saten takımın gömleğine uzandı.

"Pek öyle söylemezdim. O akşamki yemekten sonra... Ama deniyorum diyebiliriz."

"Bu akşamki yemek iyiydi ama değil mi?"

Küçük düğmelerle kavgasına bir son verip onun yerine çözmeyi isteyeceğim düğmeleri iliklemeye başladım.

"Evet, bence güzeldi. Sence?"

"Senin için güzel olduğu sürece güzel."

"O zaman güzel kabul ediyoruz. Arkadaşlarını evimizden kovmayı bırakırsan daha iyi ev sahipleri olabiliriz tabii!"

"Bana alınmazlar. Onları boş ver."

O şortunu giyerken ben de hızlıca üstümü değiştirdim. Elimi tutup beni yatağa yürüttü. Ayak ucuna kadar. Yan yana oturduğumuzda "Ama canın hep biraz sıkkındı."dedi.

"Misafirlerle ilgilendiğini sanıyordum."

"Gözüm hep senin üstünde! Benden kaçamazsın!" Tehdit edercesine salladığı parmağına bakıp gülümsesem de konuşacağımız konunun ağırlığından canım çoktan sıkılmaya başlamıştı.