Chapter 21: Stick on the Wall

16 5 0
                                    

Harvey woke up with a sudden shock. Breathing heavily as his hands rapidly grasped his
stomach. Searching for something that might be wound or stab from the beast or monster or
what ever it so called that.

He exhaled in relief. He is able to touch himself. He touched
his face and pinched his cheek. He attempted to slap his face once more. He is alive. He concluded by himself that all of that is just a bad dream. A very bad dream.

Kinapkap niya ang kaniyang bulsa at nandoon pa rin ang itinago niyang relo na galing kay Dianne. Gumuhit ang isang 'di makatarungang ngiti sa kanyang labi.

Mas gugustuhin niya na ang lahat-lahat ay panaginip nalang.

“Sana LAHAT” sigaw niya, tingala sa langit habang nakapikit.

Nang imulat niya ang kaniyang mata. The sky is bright like it always be in day time. It is azure in color. Pinakiramdaman niya ang kaniyang kinasasadlakan.

Sementado. Nilibot ng kaniyang mata ang buong paligid, at pamilyar ito dahil andoon na
naman siya sa pasilyong may nagsisitaasang pader. He scream again.

“NAKAKAPOTANG-INA.” At napansing mag-isa lang siya.
A moment have been passed, he heard a gnarls behind him.

Lumabas sa dulo ng pasilyo ang isang nilalang na hawig ng mga estudyanteng nagbagong anyo at naging halimaw.

Bloods dripping from its mouth. He can’t evenly move. And there’s a new one that slowly crawling on the wall while having an intense rattle onto its mouth, natatakam
sa kaniya siguro.

Namilog na ang kaniyang mga mata. He feels he have to pee because of the fear engulfing his whole body.

He looks to the other way at nasabing “Mahaba-habang takbuhan ‘to.” He turns his head again to the two monster looking at him. He inhale and exhale slowly.

“Alright Harvey” he said to himself with low volume of voice. “On a count of 3…1……..3! ”

Mabilis niyang itinayo ang kanyang sarili sabay karipas ng takbo. At hinabol siya ng mga halimaw na ‘yun. Ang isa ay nasa baba lang habang ang isa naman ay tumatakbo sa dingding o pader na iyon.

Napansin nalang niyang wala siyang salamin sa mata. He gazed his eyes behind him at doon niya nakita ang basag na salamin niyang naiwan. Mamamatay s’ya kapag binalikan niya ito. He was determined to run even fast as he can. Ilang dipa nalang.

“Oh Jusko kaliwa o kanan?” Nalito pa siya kung saan sya dadaan.

“Oh syete dito na nga lang”
kumanan siya ng takbo at doon niya natikman ang isang sipang walang makatutumbas.

Isang babae ang tinangkang sipain ang mukha niya at may ability ito na 'di maipaliwanag.

Napaupo si Harvey sa sipang sumupalpal sa kaniyang mukha. Naalala niya ang babaeng
ito. Nakita niya ito sa tablet ni Ms. Raghel. Ang babaeng ito ay isa sa mga nakaligtas sa pagbagsak ng kapilya. Ibig sabihin nakakalat lang silang mga estudyante sa bawat pasilyong naliligiran ng mataas na pader.

Pumutok ang labi ni Harvey at nagdulot ito na pagdugo sa kaliwang bahagi nito. Pinunasan niya ito gamit ang kaniyang kamay sabay sabing “pocha aray”.

Nagulat nalang ang babae sa kung sino ang kaniyang nasipa.

“Oh Shss pasensya kuya diko
sinasadya kala ko kasi…”

Napatingin ang babae sa gawing kung saan nanggaling si Harvey. “Hala ka kuya, TAKBO!”

Iniabot ng babae ang kaniyang kamay para tulungan sa pagkaka-upo si Harvey. Dali-dali silang tumakbo papuntang kaliwa.

ALPHAOù les histoires vivent. Découvrez maintenant