"Goshie...nakakabaliw naman ng mag-isa sa gitna ng gubat. Dapat pala nakinig ako sa scout head namin during junior high edi sana baka may chance akong makapag-track ng maayos para may kasama naman ako. " Bulong nito sa sarili.
Naglalakad si Jwyneth sa kawalan. Hindi man lang siya makatagpo ng makakatulong sa round na ito.
Hanggang ngayon, marami pa siyang iniisip about sa bagay na kinuha niya sa Museum of Technology (MoT), in progress pero hindi na gumagana ang power source. The LCD screen (Light Crystal Diode) is broken. And some of the cable wire are still good and just need to reattach or change.
Sa pag-iisip na iyon, naramdaman niya ang hangin. She thought of this as wonderful moment to cheers for the silence away from loquaciousness of the real world. She take a breathe and make her mind clear while the wind from that forest were getting stronger.
At sa pagmulat ng kaniyang mga mata. May malaking ibong nasa harap niya. Isang malaking agila na 3 beses na mas mataas sa kaniya.
"Woah! You're so big and adorable" ani ni Jwyneth na mukhang manghang-mangha sa nakikita.
Tinitigan lamang siya ng malaking ibon na nakayuko dahil mas mataas ito kumpara sa nilalang na nasa kaniyang harapan. Nang ma-realize ng ibon na may nagbabadya sa kanilang kapaligiran. Nagbigay ito ng senyas at tinakot si Jwyneth sa
pamamagitan ng pagbuka ng bibig nito kasabay ang nakaririnding tinig nito.
Nagbigay ang mukha ni Jwyneth ng takot na expression. Tumakbo ito palayo sa ibong ito at nagsimulang magsisigaw. Nalimutan niyang meron pala siyang equipment na panglaban at pangdepensa pero ng ma-realize niya ito, nadagit na siya nang mga kuko nito pataas sa lupang kaniyang tinatapakan.
Para lamang siyang tinangay nito at iniangat sa himpapawirin na walang magawa kundi ang himatayin. It doesn't because of the bird she was trying to struggle with, but the height of her above the ground.
After few minutes, when she have woke up because of odd sound of some creature, she found herself in the nest with 5 eggs beside her.
Hindi man takot ang naramdaman niya kundi pagkaawa ng malaman niyang inaatake ng isang beast ang
pugad ng mga ito.
That beast have long fangs, look of tiger but ash gray and black fur, sharp edged paw claws, and unbelievable body strength. Awa ang naghahari sa puso ni Jwyneth at walang kurap mata niyang hinarap ang umaakyat na beast. Hindi niya matanaw ang Inahing ibon.
"Climb on and I will tear your body apart!" sigaw nito na may tapang pero hindi niya talaga alam ang gagawin. Meron lang siyang kakaunting tapang na sana magamit niya dahil kung sakaling ito ang magkaroon ng oras para sakmalin siya, game over na.
Kinuha niya mula sa likod ng magnetic belt niya ang equipment. Humaba ito sa magkabilang dulo. It was a double ended sword which sort of weapon na hindi bagay sa
kababaihan. But she have it, and she have courage enough to used this weapon effectively.
Binutas ng beast ang bungad ng pugad. Pumarada si Jwyneth sa harap ng mga itlog upang depensahan ito. Nililigiran lamang siya ng beast upang humanap ng tsempo at kahinaang parte na maari nitong sunggaban.
She poses her defense offense poses. She bent her knees side ways and make her other leg strong in case the beast attack her, so she could push it right away with her strength.
"This is not my end. Their end either," tukoy nito, kinakausap ni Jwyneth ang beast na parang tao lang na nagtatangka sa kaniyang buhay at kawawang buhay ng
walang muwang na magiging inakay.
Lumalapit ang distansya ng beast sa kaniya pero tinataboy niya ito palayo gamit ang armas niya.
"Hindi ka makakalapit sa kanila, dadaan ka muna sa akin bago mo sila makuha at gawing pananghalian."
YOU ARE READING
ALPHA
Teen FictionScience Fiction and Teen Fiction Sa pamamagitan ng Genetic Engineering, binigyan ang bawat kabataan ng kakaibang uri ng genes na nagbigay sa kanila ng espesyal na kakayanan; tinatawag itong Alpha genes. Kaakibat nito ang mutation na nagdulot ng pagb...
