Kenneth’s POV
Hanggang tingin. Hanggang pagbilib. Hanggang salita nalang sa hangin.
Mali e. Mali ang ginawa ko na pag-amin. Wrong timing. It’s embarrassing. It caused me a lot of pain inside.
Yeah! Well…What I know in doing such love? Do I make myself fool? Or just I need someone that can really understand me? Mutual or just Friend? I do not really think
so.
Yeah kasama ko siya. And she is doing fine. She is doing awesome like she used to. She got brilliant ideas and maximize every possible that could make up the ados.
Sana naman mapansin niya ako. Sana kahit isang salita man lang directly sa akin sa araw na ito. It is hell confusing. Girls are really confusing.
Even I been liking to tease her, through that way, I show the real me and I am more than willing to show that compassion to her. Dahil ganun ako sa mga nagugustuhan ko. Pasalamat na siya may nagkakagusto sa kaniyang katulad ko. Hahaha
But she’s so manhid to look back and see that. At ang tanga ko pa bakit ko sinabi sa kaniya ang nararamdaman ko matapos ang luksang naramdaman niya sa araw na iyon.
Dumb ass Kenneth!
She lead the way after the fight to the freaking monster, and let it became a frozen rotten flesh monster.
Wala rin akong magawa because my phone is f*cking dead to use the GPS and it’s damn raining. We hope we find way outta here. This is all b*llshits!
I soar my face high and let every rain drops on it. Its getting so good and I let my eyes closes for the mean time.
After that, I opened it. Then my glasses becomes more blurry so I wipe it with my shirt. Well kahit konti naman nabawasan ang basa.
“Tignan n’yo” sabi ng isang babae na nakaturo sa langit.
We have been looking to something like transparent shape. But because of the rain and the ray of light refracting to it, able us to seen it.
(Glitches occur from the server)
“What is that?” sabi naman ng katabi ng babaeng nagsabi ng kaniyang nakita.
Everyone filled with confusion as it in their facial expression. Syempre kami rin napapatanong nalang kung ano yun, pero walang definite na conclusion kung ano nga iyon?
Maya’t maya ay tumila na ang ulan at nagliwanag na ang buong paligid.
Nawala ang mga madidilim na ulap na tumatakip sa liwanag ng araw.
It looks like 4 or 5 pm so I turn my watch into my wrist watch.
“Hell! what’s really going on?”
Bakit walang mga kamay to? Pinukpok ko ang kanang kamay ko sa lens at chaka ko pinunasan.
“Crap” walang nagbago. The “dial” is here, the “hour marker” o ang mga bilang ay nandito. Where are the f*cking hands? Dapat nandito lang sa loob yun kung natanggal man.
Inalog-alog ko pa ito baka sakaling makita ko sa gilid gilid ng “case”.
“Bhebs…WE. ARE. AT. THE. CENTER. OF. THE. LABYRINTH.” Rinig ko nalang sa bibig ni Teody Lyn sabi nito kay Jwyneth.
“It was so Beautiful”
“WoW! ”
“PUTA! ”
Samut saring mga opinion na ang aking narinig. May napamura pa sa sobrang pagkamangha sa kanilang nakita.
Sabi ni Teod, ito na ang center ng Labyrinth, meaning napalayo kami sa daan palabas dito. Kadalasan sa mga ganitong sitwasyon, nasa gitna ang gulo. Ang pinakamalaking gulo na mangyayari.
BINABASA MO ANG
ALPHA
Teen FictionScience Fiction and Teen Fiction Sa pamamagitan ng Genetic Engineering, binigyan ang bawat kabataan ng kakaibang uri ng genes na nagbigay sa kanila ng espesyal na kakayanan; tinatawag itong Alpha genes. Kaakibat nito ang mutation na nagdulot ng pagb...
