ALPHA

Chapter 25: Stimulus: Touch

Jwyneth’s POV

Mabilis ang mga pangyayari na parang isang panaginip. ‘yong tipong hihiga ka lang, ipipikit ang mga mata, mananaginip tapos nun gising na naman.

Mabilis lang. Tapos nun ilang minuto lang, parang nawala kaagad sa isip mo kung ano ‘tong bagay na napanaginipan mo at ipagpapatuloy ang naiwang buhay sa pagkakahiga.

Pero taliwas sa ideyang ito ang nangyayari sa amin.

Ang mabilis ngunit tumatagal sa isip at isang bagay na nakapangririmarim.

Panaghoy ng mga Kaibigan.

Danak ang dugo.

Buwis ng buhay.

Kailan kaya matatapos ang mga ito?

Kapag nakagat ang mga estudyante ay nagbabagong anyo. Isang halimaw na wala sa katinuan. Walang pusong nilalang na pumapatay.

Ma-swerte ako dahil buhay pa ko dahil sa mga kaibigan kong tumulong sa akin kahit sila ay may mga natamo ring hinanakit sa katawan.

May kakayanang tinataglay? Oo meron ang ilan sa amin. Ito kaya ang sinasabi sa mensahe? Naalala ko ang mensahe sa isang holographic screen sa flag pole. Ito kaya ‘yon? Ako lang ba ang may ganitong nararamdaman?

I feel myself new. No…I felt it inside my body. I felt there’s an energy inside me.

After that gross Saturday na pagsusuka. Sa bahay man o sa Ospital…nevermind.

Sabi ng doctor na tumingin sa akin normal lang ito dahil sa genes na itinurok sa akin; sa amin.

Marami akong nakasalamuhang katulad ko habang nasa Ospital ako. May mga daing na sakit din sa katawan lalo na sa bandang likod at batok. They feel their body
burns as insane.

There are always time na bigla-bigla nalang nawawalan ng pakiramdam ang braso ko. Mamanhid ang mga binti. At ang pinaka-worst na nangyari sa akin ‘raw’ ay atakihin ng seizure.

Nagtirik raw ang mata ko at nilamon ng vibration ang buong katawan ko. Pawis na pawis at malamig ang balat. After noon, bigla nalang raw kumalma ang katawan ko.

Sabi naman ng mga doctor, “Normal po itong mga sintomas na ito dahil nag-aadjust ang katawan ng anak niyo sa genes para sa immunity niya.” Jusko katako-takot naman ang hospital bill namin within only 1 day for my recovery.

Ayoko pa naman gumagastos ng malaki ang mga magulang ko dahil nahihirapan na rin sila. Perwisyo kase ‘tong serum na ibinigay sa amin.

-

-

Naputol ang pagkekwento ko sa mga nakilala ko dito sa loob ng “Labyrinth” ng may isa sa amin ang inatake ng mga sintomas? Diko sure a kase may pagkaweird talaga ‘tong isa na to.

Doon sa classroom namen nagkaganito rin ‘to bago magbukas kusa ang Tv.

Ayun na nga nahimatay si alyas “Baby Girl” aka Ezra.

“Puno, ugat ng Puno. Tatlong estudyante…” parang tungaw nitong sabi sa amin habang nagkekwento ako.

Pero huwag n’yong mamaliitin ang kakayanan niya. She can predict and I don't know hanggang saan ang kayang niyang i-predict.

Nakausap ko naman siya regarding dito at sa bagay-bagay na medyo weird kung iisipin. Well, friend yata ako ng Bayan. Charr.

“45 degrees from here, hurry” tapos pagkasabe niya nun kumalma na siya; napaluha siya at the same time nose bleed as usual. Her head ache so expect na kailangan merong umagapay sa kaniya.

“Wait! What’s in there?” Pilosopong tanong ni Teod. ‘tong si Teod Lyn na laging may duda sa mga sinasabi ni Ezra e.

Pigil akong napatawa sa reaksyon ni Teod na kakamot sa kulot niyang buhok tapos sisingkit ang kaniyang mata.

“Dead people” clarify ni Ezra.