ALPHA

Chapter 42: Sneakers

It's been two months since the massacre of monstrous octopus-like that almost kill a skillful girl named Dianne. Halos mamatay na siya sa mga nangyari sa katawan niya. Linggo rin ang tinagal bago siya tuluyang nagising.

Binigyan siya ng isang regenerative syrum. Isang fast healing genes na derivative sa original na alpha genes. Thanks to the mysterious guy na tumulong sa kaniya. And now she is very alive, smart and bold.

She have training with her schoolmate named Angel Ann jumping and leaping from a height of logs. Their confidence and determination is extremely seems unnatural. For the sake of rights, family, friends and love, they are willful to cope all the challenges and tasks given by their mentor they do not know what's the face look like.

They always bother who was this but they only knew, this guy in disguise is helping them to fight.

To all the day have been passed, this guy always teach them new tricks and strategies to defeat every possible rivals. They had started from punching dummies, extreme work-out, avoid deadly obstacles, learned close combat (armed and unarmed) and used their extraordinary ability to fight each other.

It makes sense for every day of their living and mastered it. They looks for something strange or unusual. Something that can make them brave.

They are more eager na makalabas na dahil lagi nalang silang nasa loob ng school. Hindi sila pinapalabas ng kanilang mentor dahil lubos pang delikado. And besides may plano pa ito.

Gustong-gusto na talaga lumabas ni Angel Ann. Malayo dito. Malayo sa training ground. Malayo sa lugar na kung saan akala niya mamamatay na siya.

Hindi lang niya na-control ng maayos ang ability niya kung kaya't naging mala-alikabok siya. Mabuti nalang, may sumapo sa mga dust particles na iyon na parte ng kaniyang katawan, kundi matagal ng nakakalat ang katawan niya sa paligid-ligid.

Inintay ng misteryong lalaking iyon na mabuo muli si Angel Ann sa mismong istraktura nito at tinuruan sa mabilis na strategy kung paano magamit ng maayos ang

kakayahan nito. Mabilis natuto si Angel Ann kung kaya't nagawa pa nitong gamitin ang kakayanan niya sa mala halimaw na Beta na iyon.

Dumaranas ng matinding pangungulila at takot ang dalawa na baka mamatay nalang silang hindi man lang nahahawakan muli ang mga mahal nila sa buhay.

Halos libot na nila ang kanilang paaralan at wala man lang butas para makaalis at silayan lamang ang labas. Their ability can't penetrate the wall and the barrier. Maging ang butas na kung saan nanggaling ang halimaw ng sugudin sila nito sa loob ay muling tinakpan ng matitigas na bato ng kanilang mentor na may abilidad kontrolin ang anumang uri ng lupa o semento.

The right wing of the school is obviously wasted. Nagkalat ang mga malalaking tipak ng bato sa harap ng mismong gusali. Ang dating malamig na semento na kinasadlakan ng maraming namayapang mga katawan ay wala ng kakikitaan pa pwera man ang mga bahid ng dugo na nanuyo na rin.

Pinulot ni Angel Ann ang isang bato at saka ito hinagis sa gawi ni Dianne. Napalingon si Dianne at nawala nalang ang bato sa isang iglap.

"Behind You!" Sigaw ni Dianne. Angel Ann moved side way para hindi siya tamaan ng bato. Papunta muli ang bato sa direksyon ni Dianne. Napangisi ni Dianne dahil kakarampot na effort lang ang ginawa ni Angel Ann. Umiwas din ito at tumama sa babasaging salamin ang bato kung saan tumagos ito.

Hindi naman napansin ng dalawa ang mentor nila na nanonood sa kanila. Tumalikod na ito mukha yatang hindi nasiyahan sa ginawa ng dalawa. They were just confused of how long would it takes para makalabas na rin sila?

Makatulong para kumuha ng pagkain mula sa labas. At hindi laging nagtatago sa abandonadong paaralan na sila lang ang taong nagtitiis doon.

"Mr... Sr." nahihiya pang itawag ni Dianne. "Hanggang kailan pa po kami...tayomagtitiis sa ganitong uri ng pamumuhay?" maawaing pagtatanong nito.