Hate Poem Written With Love࿐

[9]

                           [Unicode]

" သတ်လိုက်.....ကိစ္စမရှိဘူး "

လက်ထဲရှိ သေနတ်မှာဦးစိုးလွင်ထံ ချိန်ရွယ်ထားဆဲပင်ဖြစ်ပြီး ပြဒါးရံမှာ သွေးအေးပြီးရက်စက်သော နတ်ဆိုးတစ်ကောင်နှင့်တောင် ဆင်တူလှပေသည်။ ထိုသူဟာ ပျင်းရိလေးတွဲစွာဖြင့် ခေါင်း‌စောင်းလာခဲ့ပြီး ထိုစကားကို တိမ်ယံဆင့်ထံ မျက်တောင်မခတ်ဘဲ ပေါ့ပျက်ပျက်ဖြင့်ပြောထွက်ခဲ့သည်။ ထိုယောက်ျားပျိုသည် မီးလောင်ရာလေပင့်တတ်သော သူမဟုတ်ပါလျှင် မီးလောင်ရာ ဓာတ်ဆီလောင်းထည့်တတ်သော လူ သာဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ မည်မျှပင်ဆိုစေကာမူ ပြဒါးရံအား ယခုမှစ အူလှိုက်သည်းလှိုက် မုန်းနေမည်ဖြစ်သော လူတစ်ယောက်တော့တိုးလာမည်မှာ သေချာ‌လှပေသည်။

ပြဒါးရံကစကားကို ရပ်လိုက်ပြီး လည်ချောင်းအတွင်းမှ ရယ်သံလွင့်လွင့်က လျှံကျလာပြန်သည်။ ထိုစကား၏နောက် မဝေးကွာလွန်းသော အချိန်အတိုင်းအတာတွင် ထွက်ပေါ်လာသော ဆည်းလည်းလိုရယ်သံသည် တိတ်ဆိတ်နေသောဂိုထောင်ကို အခွင့်ကောင်းယူလျက် ခေါင်းလောင်းသံပမာ ပျံ့နှံ့နေရာယူအနိုင်ပိုင်းသွားတော့သည်။သို့သော် ၎င်းမှာခဏအတွင်းသာဖြစ်တည်သွားလိုက်ပြီး မျက်ဝန်းတို့ကပြန်လည်ပွင့်လာချိန်တွင် လျှပ်စီးတစ်စက မျက်ဝန်းအိမ်အတွင်းဝင်ရောက်နေနှင့်ပြီးသား နှုတ်ခမ်းသားက လူသတ်နက်လက်အလား အသွင်ကအေးစက်လျက် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ဖွယ်ကောင်းလှပေသည်။

ပြဒါးရံအားကြည့်ပြီး ယွန်းဟေမီပင်ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။ပုံသဏ္ဌာန်မှာ နူးညံ့မှုဟု၍ အနည်းငယ်တောင်မရှိလေဘဲ ရက်စက်သည့်လူသတ်သမားပင် ဤလောက်ဆိုးဝါး ထိန့်လန့်ဖွယ် ကောင်းမည်မထင်‌ပေ။ ဤသည်မှာ မိမိကျွမ်းဝင်ရင်းနှီးခဲ့ဖူးသော မောင်ပင်ဟုတ်ပါလေစဟု တွေးထင်မိစေသည်။ ထိုသူမှာပြဒါးရံ၏ အမူအရာသဏ္ဌာန်တို့နှင့် ဆန့်ကျင်နေသည့် ပြဒါးရံပင်ဖြစ်ချေတော့သည်။ အမြဲတမ်းအနိုင်လိုချင်ကာ ပျော်ပျော်နေတတ်ပြီး အညှိုးအတေးမထားတတ်တဲ့ လူက ယခုမြင်လွှာထက်ရှိ ပြဒါးရံနှင့် မိုးနဲ့မြေလို ကွာခြားလွန်းလှသည်။ "သတ်လိုက် ကိစ္စမရှိဘူး" ဟူသောစကားနှင့်တစ်နည်းတစ်ဖုံ သက်ဆိုင်နေသော အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်အား အကဲခတ်မိလျှင် ထိုသူမှာ လိုသည်ထက်ပင် တည်ငြိမ်နေပုံပေါ်ပြီး ပြဒါးရံထံတန်ပြန် ပြန်ကြည့်လေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံတွင်သာ မာနတရားတို့ပျောက်ကွယ်လျက် မုန်းတီးရွံရှာမှုများသာ အစားထိုးဝင်ရောက်နေကြောင်း တွေ့နိုင်ပေသည်။ တိမ်ယံဆင့်ထံမှ ထူးခြားကြောက်လန့်နေမှုမျိုးကို  ယွန်ဟေမီရှာမတွေ့နိုင်ပေ။ ထိုသူဟာ တည်ငြိမ်နေပြီး ဦးစိုးလွင်နှင့်ဆန့်ကျင့်လျက် ယောက်ယက်ခတ်နေမှုမျိုး စိုးစဉ်းမှမရှိခဲ့။