Hate Poem Written With Love࿐

[44]

[Unicode]

ထိုင်ခုံပေါ်တွင်တောင့်တင်းနေသော ကိုးလ်အား ကြည့်ရသည်မှာ လွန်စွာမှသနားချင့်စရာ ကောင်းလှချေ၏။ ထို့ပြင် တစ်နည်းတစ်ဖုံလည်း စိတ်လုံခြုံရာရပ်ဝန်းလေး တည်ရှိနေသကဲ့သို့ ချစ်ခင်စွဲမက်ဖို့ရာလည်း ကောင်းနေခဲ့ပြန်လေသည်။ ရှင်းမှာ ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းချုပ်နေရကာ စားပွဲအောက်က မရပ်မနားတုန်ယင်နေသော ကိုးလ်၏ ခြေထောက်များကို မသိကျေးကျွန်ပြု ဟန်ဆောင်လိုက်ပြီး ဟန်မပျက်စကားဆက်ပြောနေခဲ့ပါတော့သည်။ ၎င်းမှာကား ကိုးလ်အပေါ် မသိမသာအနိုင်ကျင့်နေခြင်းနှင့် သိပ်ကိုဆင်တူလှချေ၏။

" ရှင်း "

ကိုးယ်၏ အသံတိုးဖွဲဖွဲလေးသည် ရှင်း၏ အကြားအာရုံထဲကို ဝင်ရောက်ချယ်လှယ်လာရုံသာမက အာရုံငါးပါးကိုပါ ကြိုးကိုင်လာခဲ့လေသည်။ စိတ်အစဉ်သည် ကိုးလ်ဆီ၌သာ ဌာနေတည်နေပြီး အရာခပ်သိမ်းမှာကား စာဖွဲ့ဖြိုရာတောင် စံချိန်မမှီသည့် အညတရများအဖြစ်သို့ ကူးပြောင်းသွားခဲ့သည် ဖြစ်လေသည်။

" ဟင် "

" ကျွန်တော် ..... အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး ... အရမ်းရုတ်တရက်ဆန်လွန်းတယ် "

" ကိစ္စမရှိပါဘူး သူကအဲ့လောက် ကြောက်ဖို့မကောင်းပါဘူး "

" အင်း .... ကျွန်တော်အတွေးလွန်နေတာပဲ ဖြစ်မှာပါ "

" ကိုးလ် စိတ်မပူပါနဲ့....ကိုယ် ကိုးလ်ကို ဒုက္ခရောက်အောင် မလုပ်ပါဘူး "

" ကျွန်တော်သိပါတယ် "

" ဟွန့်....ဟွန့် "

ခေါင်းချင်းဆိုင်၍ စကားလက်ဆုံကျနေသော ရှင်းတို့ နှစ်ယောက်အား တတိယဘီးလေးဖြစ်သည့် ဆိုင်ပိုင်ရှင်မှာ ချောင်းအတုဆိုး၍ အသံပြုလာလေသည်။ ပြေပြစ်သောအပြုံးတစ်ခုအား ဖန်ဆင်းယူလိုက်ပြီး တတိယလူအားပြုံးပြလိုက်ကာ ရှင်းက အလိုက်မသိသည့် စကားကိုတည့်တိုးဆန်စွာ ဆိုလိုက်လေသည်။

" တောင်းပန်ပါတယ်..... ကျွန်တော့်အိမ်ကလူက လူကြောက်တတ်လို့နှစ်သိမ့်ပေးနေတာပါ "

ထိုစကားကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ကိုးလ် ဘက်သို့လှည့်ကြည့်လာလေသည်။ မသိလိုက်ပါလျှင် မိမိမှာ တတိယမြောက်လူအား ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်နေသောကြောင့်ဟု အထင်လွဲနိုင်ဖွယ်ရာ စကားပင်ဖြစ်လေ‌သောကြောင့်ပင်။ လေပြေရှင်းမှာတော့ ဒီတိုင်းပါးစပ်ထဲရှိရာ ပြောလိုက်သည့် စကားတစ်ခွန်းဖြစ်ပါသော်လည်း ကိုးလ်အတွက်တော့ အလွန်တရာအားနာဖို့ ကောင်းလွန်းလှသည့် အခြေအနေတစ်ရပ်သို့ ချက်ခြင်းကူးပြောင်းသွားခဲ့ပါတော့သည်။ အားနာလွန်းလို့ စကားများပင် ထစ်လာခဲ့ပြီး မျက်နှာများနီရဲလာခဲ့သည့် အထိပင်ဖြစ်သွားခဲ့‌တော့သည်။