Under The Mask • SB19 Stell [COMPLETED]

CHAPTER 32: Goodnight

Buckle up sistasss.

Chapter 32: Goodnight

I felt my world stopped as I stare at LG's suffering eyes. His hands were lightly trembling and his breathing became hard.

Nakapa ko ang sugat niya sa likuran niya at gamit ang kamay ko ay pilit kong tinatakpan iyon para patigilin ang pag-dudugo. Nasa kaliwang bahagi iyon sa itaas ng likod niya. At kung hindi ako nagkakamali, dalawang beses kong narinig ang pag-putok ng baril.

"LG, no, hindi pwede." my tears began to fall as I stared at him shooking my head.

Nakita ko si Dan na lumapit sa amin at kinuha ang locket sa di kalayuan. Nang makuha na niya ang locket ay tumigil na sa pag-atake ang mga kasama niya at sunod sunod na silang lumapit kay Dan.

"We won." naka-ngising sabi ni Dan bago sila tuluyang nag-laho na parang bula.

Sa pagkakataong ito ay nawalan ako ng pakialam sa locket. Tanging kay LG lang ako naka-tingin, siya lang ang laman ng isip ko, sa kaniya lang naka-tuon ang pansin ko.

"LG, dadalin ka namin sa ospital. You'll survive, okay? Please." I was crying so hard as I hug my brother.

"D-Don't b-bother." he whispered.

Bumitaw ako sa yakap. "Anong don't bother?! You'll live! Hindi pwede 'to!" nang lingunin ko ang mga kasama ko ay gulat lang silang naka-tingin sa amin.

"Stell, Clark, miss. Please, help him." I begged.

"Lex." LG called my name.

I looked at him. "I'm sorry, it's my fault. This is all my fault. Kung hindi dahil sakin hindi mangyayari 'to." I cried.

"Don't blame y-yourself. H-Hindi ako nag-dalawang isip na i-iligtas ka. You're much p-precious that anything e-else." he smiled. "K-Kaya kong i-isakripisyo ang lahat p-para sa'yo."

And I cried harder. Seeing my brother suffer like this hurts like hell. It was like my heart was struck by a lightning. He did everything for me. Ano pa nga ba ang pagkukulang niya sa akin? Ibinigay na ata niya ang lahat.

"LG, lumaban ka please? Hindi ko kaya, hindi ko alam kung anong gagawin ko pag nawala ka pa sakin. Hindi ko na kakayanin. Wag mo akong iiwan, please? LG, please. Don't, don't..."

He lifted his hand until it reached my cheek. "K-Kaya mo."

Umiling ako at dahan dahang yumuko.

"I b-believe in you. Y-You're tough."

"No! You can't leave me! You can't, hindi pwede LG. Please." it's to early for him to say goodbye.

He tucked my hair behind my ear. "I am p-proud of you. My l-life was worth it b-because of you. I never regretted t-trusting you in the first p-place. S-Sapat na sa akin ang oras na nanirahan a-ako dito sa m-mundo kasi n-nakasama kita, k-kahit sandali lang." a tear escaped his eye. "You're the b-best sister in the world, Lex. I love you, I l-love you so much." he sobbed as he said those words.

"I love you too LG, I love you so much." I said.

Dahan dahang bumaba ang kamay niya hanggang sa mahulog na iyon sa tapat ng tiyan ko dahil siguro nawawalan na siya ng lakas.

"T-Take care of him." he said. "L-Lagi mo akong i-kwento s-sa kaniya." bulong niya.

Kahit naguguluhan ako sa mga sinasabi niya ay tumango nalang ako. Sobrang nasasaktan na ang puso ko sa mga oras na 'to.

Napansin ko ang pag-dating ni Stell sa harapan ko. Dahan dahan siyang lumuhod at tumingin sa nanghihinang si LG.

"K-Kuya." LG even laughed a bit. "P-Please take care of m-my sister for me. I owe y-you a l-lot. I may not be a-able to s-say this but I l-love you K-Kuya. And I am t-thankful and honored for being your r-right hand."