Under The Mask • SB19 Stell [COMPLETED]

CHAPTER 45: Come Out

Chapter 45: Come Out

After what happened in those days, hindi na ulit namin nakita si Dan. At hindi rin naman kami nakatanggap ng any threats galing sa mga Schadenfreude.

It was a bumpy ride. My life has a lot of obstacles. But here I am, still breathing and finally getting near on letting my baby outside the world!

It's been months and months. And every month that passes, our baby grows really well. And she's ready to come out whenever she wants.

Right, it's been 9 months. Those months were full of problems but we faced it all together. Thanks to my friends that I treated as my own family. And of course, my one and only love, Stell.

My morning sickness stopped in the middle of the second trimester. Pero mas dumoble naman ang cravings ko. Magigising ako ng madaling araw para magpahanap ng kulay pulang pagkain kay Stell o kaya naman ay hilaw na carrots.

Gaya nalang ngayon.

Dahan dahan akong bumangon at nag-hikab. Madilim pa sa labas. Pag-tingin ko sa wall clock ay 2 o'clock palang ng madaling araw.

Pero gusto ko ng carrots.

I looked at my husband beside me. Nakatalikod siyang sa akin. Gusto ko siyang gisingin, pero naalala ko na ilang araw na din siyang walang maayos na tulog dahil lagi niya akong binabantayan since 9th month na ng pagbubuntis ko. Alert lang.

Sabi sa akin ni Vanessa noon, kusang hihinto ang cravings ko sa third trimester. Ewan ko kung cravings pa ba 'to o sadyang gusto ko lang ng carrots. Baka nga tuluyan na akong maging bunny.

Hindi ko nalang ginising si Stell. Nahiga nalang ulit ako dahil tinatamad akong bumaba. Tsaka ang hirap hirap kayang tumayo. Ang bigat na ng tiyan ko eh.

Naka-tagilid akong nahiga, paharap kay Stell, para makahinga ako ng maayos. I hugged him from behind. Actually, I really like it whenever he's hugging me from behind while softly caressing my tummy until I fall asleep.

Pero syempre, hindi ko na siya gigisingin para lang sa bagay na 'yon.

"I love you asawa ko." bulong ko tsaka ako ngumiti.

Ipinikit ko nalang ulit ang mga mata ko at di nag-tagal ay dinalaw na ulit ako ng antok.

...

Nagising ako dahil sa weird na dahilan. Parang may nakatingin kasi sa akin. Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko.

Ganon nalang ang gulat ko nang makita ko si, s-si...

"LG?"

Kinusot ko ang mga mata ko. At pag-dilat ko ay nandoon parin siya sa pwesto niya! Naka-upo siya sa gilid ng kama ko habang naka-ngiti at naka-tingin sa akin.

Dahan dahan akong bumangon. I can't take my eyes off him. He looks so good, and handsome of course.

"LG, p-paano..."

Nilingon ko si Stell sa tabi ko, I was surprised because he wasn't there. Pero nawala na doon ang pansin ko dahil nasa harapan ko si LG. My brother that I miss so much.

"LG, oh my god. I missed you so much. So much..." hindi ko na naoigilang lumuha habang naka-tingin sa kaniya.

Hinawakan niya ang kamay ko. "Shh, don't cry." he said.

"H-How? I mean, I-I don't know. How did you–" I can't even find the right words to say.

"Lex, listen to Kuya." he said then caressed my cheeks.