ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.1.4

သူတို႔ ျမင္လိုက္သည္ က အနက္ေရာင္ ပုဝါ အုပ္ခံထားရသၫ့္ ရြမ္းရီနဲ႔ သူ႔ေရ႔ွတြင္ အၿပံဳးမပ်က္ ရပ္ေနခဲ့သၫ့္ ရွန္ယိ ကိုသာပင္ ။

သို႔ေသာ္ သူတို႔အားလံုး၏ အၾကၫ့္က ေျမျပင္ထက္တြင္ အသာက်ေနသၫ့္ ေငြေရာင္မ်က္ႏွာဖံုးကို ေတြ့လိုက္သၫ့္အခါ ေခါင္းကို ျပန္ငံု႔လိုက္ၾကသည္ ။ အမတ္စုပင္ ခ်က္ခ်င္း ဒူးေထာက္ခ်ကာ ေခါင္းငံု႔လိုက္သည္ ။

လူသံုးေယာက္ သည္သာ အျဖစ္အပ်က္အား ေငးေမာ၍ေကာင္းတုန္း ျဖစ္ေနခဲ့သည္ ။ ရွေဝ့ယိ ၊ ေပရွီး နဲ႔ စုမင္ဟြား သည္ တစ္ဖက္တည္းတြင္ ထိုင္ေနၾကသျဖင့္ သူတို႔ ျမင္လိုက္ရသၫ့္ ျမင္ကြင္းသည္ တစ္ခုတည္းသာ ။ ထိုသည္က ရြမ္းရီရဲ့ ေခ်ာေမာခန႔္ညားလွသၫ့္ မ်က္ႏွာေလးပင္ ။

ထိုဖ်တ္ခနဲ ျမင္လိုက္ရသၫ့္ မ်က္ႏွာ ကပင္ တစ္သက္ မေမ့မရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေစႏိုင္ေလာက္သည္ ။ ရွန္ယိက အလ်င္အျမန္ပင္ တုန႔္ျပန္ခဲ့ျခင္းပင္ ။

လက္သည္တရားခံ ျဖစ္သၫ့္ ရွေဝ့ယိ သည္ ျဖတ္ခနဲ ျမင္လိုက္ရသၫ့္ အလြန္တရာ ေခ်ာေမာ ခန႔္ညားသၫ့္ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ယခုထိ သတိမဝင္ႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ျပင္းထန္လွသၫ့္ ကန္ခ်က္ေၾကာင့္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ ပစ္လွဲက်သြားခ်ိန္မွသာ သတိဝင္လာေတာ့သည္ ။

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ၾကၫ့္မိလိုက္ခ်ိန္တြင္ ထိုမ်က္ႏွာေလးသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ဖြက္ထားျခင္း ခံလိုက္ရေပၿပီ ။

ရွန္ယိ က က်သြားသၫ့္ မ်က္ႏွာဖံုး ကို ျပန္မေကာက္ဘဲ သူ႔ ရင္ဘတ္ထဲမွ ပုဝါ တစ္ခုကို ထုတ္ယူလိုက္ကာ မ်က္ႏွာကို ကာေပးလိုက္သည္ ။ ဒီလူသည္ ႀကိဳးေျပသြားသည္ကို တမင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနခဲ့သည္ကို သိေသာ္လည္း ကာကြယ္ရမည္က မိမိတာဝန္ ျဖစ္ေနသည္ မလား ။ ရွေဝ့ယိ မျမင္လိုက္သၫ္က တဖက္ျခမ္းတြင္ လက္သံုးေခ်ာင္းစာခန႔္ ဓားအမာရြတ္တစ္ခု ရိွေနခဲ့သည္ကိုပင္ ။ သူသည္ ထိုသူရဲ့ ေခ်ာေမာသၫ့္ ဘက္ျခမ္းကိုသာ ျမင္လိုက္ရျခင္းပင္ ။

ရြမ္းရီ သည္ သူ႔ တုန႔္ျပန္မႈကို ေမ်ွာ္လင့္ထားသၫ့္ ပံုမေပၚေခ် ။ ပုဝါကို အသာထိန္းလ်က္ သူ႔ထံသို႔ ေမာ့ၾကၫ့္လာေလသည္ ။ မ်က္ဝန္းထဲတြင္ အနည္းငယ္ အံ့ဩမႈ တို႔ျဖတ္ေျပးသြားသည္ ။