ေဒါက္!!! ေဒါက္!!!ေဒါက္!!!
" သခင္ေလး!! ဧၫ့္သည္ေရာက္လာပါတယ္" တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူ ေခၚသံေၾကာင့္ ရိုမန္က ရီဗဲလ္အား " ခနေစာင့္.. ၾကၫ့္ခ်င္တဲ့ဟာ ဆက္ၾကၫ့္ေနေနာ္.. " စာအုပ္ထဲ ဈာန္ဝင္ေနသၫ့္ ေကာင္ေလးက ေမာ့ၾကၫ့္လာကာ ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပလာသည္။
" ဟုတ္.."
ရိုမန္က ၿပံဳးလိုက္ကာ ပါးျပင္အိအိေလးကို တစ္ခ်က္နမ္းရိႈက္လိုက္သည္ ။ " လိမၼာလိုက္တာ..." သူက အခန္းအျပင္သို့ ထြက္လိုက္ကာ အျပင္တြင္ ေစာင့္ေနသၫ့္ အေစခံအား ၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ အေစခံက ေခါင္းအသာၿငိမ့္ကာ ေရ႔ွမွထြက္သြားသည္ ။ ရိုမန္က အေနာက္ကလိုက္လာရင္း အက်ႌလက္ေခါက္ကို ေခါက္တင္ကာ ေမးလိုက္သည္ ။
" ဘယ္သူလဲ !! " ရီဗဲလ္ကို သူေခၚထားသၫ့္အတြက္ မေက်မနပ္ျဖစ္သၫ့္ လူမ်ားဟုထင္လိုက္ေသာ္လည္း ထိုလူအိုႀကီးမ်ားက ဒီအခ်ိန္ႀကီး သူ႔အား လာရွာမည္ မဟုတ္ေပ ။ အျပင္တြင္ အလင္းေရာင္မရိွေအာင္ ေမွာင္မဲေနၿပီ မဟုတ္ပါလား ။ သူက ေလွကားေပၚမွ ဆင္းလာရင္း ဧၫ့္ခန္းထဲက ပံုရိပ္ကို ျမင္လိုက္ရသၫ့္အတြက္ အေစခံကို ဆက္မေမးေတာ့ေခ်။
ဧၫ့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ရမလိုထရမလို ျဖစ္ေနသၫ့္ ရိုးလ္ က မ်က္ႏွာထက္တြင္စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈမ်ား အတိုင္းသားပင္ ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေမွာ္အစီအရင္ျပဳလုပ္ရန္ သူက လိုက္သြားခဲ့ရသည္ ။ သို႔ အစီအရင္သည္ ခါတိုင္းကဲ့သို႔ အစြမ္းမထက္ဘဲ အနည္းငယ္သာ တိုးတက္လာခဲ့သည္ ။ ထိုအေျခအေနေၾကာင့္ သူအပါအဝင္ အားလံုးထိတ္လန႔္သြားၾကသည္ ။ စင္ၾကယ္ျခင္းစြမ္းအင္သည္ သိပ္မသန႔္စင္ေတာ့ေပ ။ အေၾကာင္းအရင္းကို ဆက္စပ္ေတြးၾကၫ့္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ အရာအားလံုးက ပံုမွန္သာ ျဖစ္ေနကာ ရိုမန္တစ္ေယာက္သာ ေျပာင္းလဲေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ျပႆနာသည္ ရိုမန္ထံတြင္ ရိွရမည္ဟု သံုးသပ္လိုက္သည္ ။
ရိုးလ္ ၏ အၾကၫ့္က ေလွကားေပၚမွ လက္ကိုအသာေခါက္တင္လ်က္ ဆင္းလာသၫ့္ လူကို ေတြ့သၫ့္အခ်ိန္တြင္ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူဘဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနေလသည္ ။ ရိုမန္သည္ေတာ့ သူ႔အား တစ္ခ်က္သာ ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး ဆိုဖာတြင္ ေျခခ်ိတ္ကာ ထိုင္လိုက္သည္ ။ " ဘာကိစၥလဲ .."
YOU ARE READING
ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )
Romance" ဘယ္ဇာတ္လိုက္ကို ရိုက္ခ်ခ်င္လည္း ဒီသခင္ေလးက စင္ေပၚကေန ကန္ခ်ေပးမယ္ " " ဘယ်ဇာတ်လိုက်ကို ရိုက်ချချင်လည်း ဒီသခင်လေးက စင်ပေါ်ကနေ ကန်ချပေးမယ် "
