ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.4.20 End

ဝုန္း!!!!

ဓားသြားအဖ်ားသည္ ရီဗဲလ္၏ ရင္ဘတ္သို႔ စိုက္ဝင္သြားခဲ့ၿပီး ႏွလံုးနဲ႔ အကြာအေဝးအနည္းငယ္ခန႔္အလိုတြင္ ပံုရိပ္တစ္ခုသည္ လြင့္ထြက္သြားခဲ့သည္။ ရီဗဲလ္ေအာက္တြင္ရိွေနသၫ့္ စင္ျမင့္သည္ က်ိဳးပ်က္သြားခဲ့ကာ ေမွာ္အစီအရင္မ်ားမွာလဲ ပ်က္ျပယ္လာခဲ့သည္ ။

အနက္ေရာင္ဝတ္လူက အပ်က္အစီးၾကားမွ ထလာသၫ့္ ရီဗဲလ္အား အလန႔္တၾကားၾကၫ့္လိုက္သည္ ။ ရီဗဲလ္၏ မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ လံုးဝမနီရဲေနေတာ့ဘဲ မ်က္ဆံသာ ရဲေတာက္ေနသည္ ။ အနက္ေရာင္ဆံႏြယ္အိအိမ်ားသည္ ဝိုင္နီေရာင္သန္းေနၿပီး မ်က္ႏွာထက္တြင္ ၿပံဳးသည္ဆိုရံု တြန႔္ေကြးေနသၫ့္ ႏူတ္ခမ္းက လူတိုင္းကို စြဲမက္ေစႏိုင္သလို ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထသြားေစႏိုင္သည္ ။

" မေကာင္းေတာ့ဘူး!!!! ရီဗဲလ္ရဲ့ ႏွလံုးသားသန႔္စင္မႈက အဆင့္ျမင့္သြားလို႔ ငါတို႔လုပ္ထားတဲ့ အစီအရင္ေတြနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့တာ .." အနက္ေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ လူက အေနာက္သို႔ဆုတ္လိုက္ကာ ေျပာရင္း လက္မွ သ‌ေကၤတ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္ေနခဲ့သည္ ။ က်ိဳးပ်က္သြားသၫ့္ အစီအရင္မ်ားသည္ ျပန္လည္ေကာင္းမြန္လာၿပီး ရီဗဲလ္အား ပိတ္ေလွာင္လိုက္သည္။

ရႈရားလ္ကလဲ သတိဝင္လာကာ ေမွာ္ဂါထာမ်ားရြတ္ကာ ကူညီလိုက္သည္ ။ အနက္ေရာင္ဝတ္လူသည္ သက္ေရာက္မခံရသလိုျဖစ္ေနသၫ့္ ရီဗဲလ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာထက္တြင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျပတ္သားမႈ တခ်ိဳ႕ေပၚလာခဲ့သည္ ။ သူ႔လက္မွ အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းမ်ား ထြက္လာကာ အစီအရင္ထဲသို႔ ထၫ့္လိုက္ေလသည္။ သူ႔လည္တိုင္တြင္ ဂဏန္းတခ်ိဳ႕ေပၚလာကာ 65 မွ 30 အထိ က်ဆင္းသြားေလသည္ ။

သို႔ေသာ္ ရလဒ္အေနျဖင့္ ရီဗဲလ္သည္ အစီအရင္၏ ဖိအားေၾကာင့္ ေသြးအန္လိုက္ရသည္ ။ သို႔တိုင္ေအာင္ အၿပံဳးသည္ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေသးဘဲ ႏူတ္ခမ္းမွ ေသြးမ်ားကို လက္မျဖင့္ သုတ္ရင္း အၿပံဳးသည္ ပိုပီျပင္လာေလသည္။ အသက္အႏၲရယ္ရိွေနတာေတာင္ မသိေတာ့သကဲ့သို႔ မ်က္ဝန္းထဲတြင္ ရက္စက္မႈတို႔သာ ရိွေနခဲ့သည္ ။

ထိုအခ်ိန္တြင္ အနက္ေရာင္အရိပ္တစ္ခုသည္ အစီအရင္၏ ေဘးဘက္တြင္ ေပၚလာခဲ့သည္ ။ ရိုမန္၏ အၾကၫ့္က ရီဗဲလ္၏ ရင္ဘတ္တြင္ စိုက္ဝင္ေနသၫ့္ ဓားတြင္သာ ရိွေနခဲ့သည္။ ရိုမန္ကို ျမင္လိုက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ အနက္ေရာင္ဝတ္လူသည္ ခပ္တည္တည္ပင္ရိွေနခဲ့သည္ ။ ရိုမန္က သူ႔အား မသတ္ႏိုင္ဟု ျမင္ေနသည္မွာ သိသာလွသည္။