Yatağın karşısında ki koltuğa oturmuş hala baygın olan Yaratığı izliyordum, doktor gelmiş dikişlerinin söküldüğünü ve bir daha ne olursa olsun ani hareketlerden kaçınmasını söyleyip gitmişti. Ona bunu yapanın ben olduğumu söylememiş, dakikalardır uyanmasını bekliyordum. Koltukta bağdaş kurmuş, merak ve korku dolu bakışlarla onu izliyordum. Hâlâ kendine gelmemişti.
Acaba ölmüş müydü?
Yutkunamadım, hızla yerimden kalkıp yanına ilerledim. Nefes alıp almadığını anlayamıyordum, ona dokunmak istemediğim için saçlarımı toparlayarak yüzüne eğildim. Dudaklarının arasından nefes aldığını duymak istiyor, endişelerimi yenmek istiyordum.
"Ne yapıyorsun?"
Tam da dibimde konuştuğu için çığlık atarak geriye doğru yürüdüm, ani hareketim yüzünden dengemi bulamayıp kalçamın üzerine düşmüştüm. Çok kötü düştüğüm için popom acımıştı, acıdığı yeri ovalarken bakışlarımı ona çevirdim. Kaşlarını çatmış bana öfkeyle bakıyordu, hiçbir şey olmamış gibi bir tavır takınıp düştüğüm yerden kalktım. Arkamı silkelerken ne diyeceğimi düşünüyordum, tuhaf tuhaf bakmaktan başka bir şey yapmıyordu.
"Nasıl hissediyorsun?"
Beni baştan aşağıya süzüp başını başka yöne çevirdi, şimdi hakkımı yemeyelim onu çok güzel bayıltmıştım. Hem sonuna kadar hakkediyordu, bana istediği her an dokunamayacağını anlamıştır umarım. Beni yanıtsız bırakmasını göz ardı edip az önce oturduğum koltuğa ilerledim, boşu boşuna endişelenmiştim. Kapı çaldığında bakışlarımı oraya çevirdim, Yaratığın koruması ona bakmak yerine bana bakıyordu.
"Sizi görmek isteyen biri var."
Sina gelecekti, tamamen unutmuştum.
"Ben de onu bekliyordum."
Yaratığa küçük bir bakış attıktan sonra korumanın yanından geçerek kapıya doğru yürüdüm. Koruma benim yerime odanın içerisine girmiş, kapıyı arkasından kapatmıştı. Kapı hafif aralıklıydı, açtığım da karşımda Sina yerine Kuzey'i görünce küçük bir afallama yaşamıştım.
"Kuzey, senin burada ne işin var?"
Sesimi duyduğunda başını çevirip bana bakmıştı, öfkesini gözlerinden kolayca görebiliyordum. Üstüme doğru hızla geldiğinde yerimde öylece kaldım, sinirden kendinden geçtiğini kolayca görülüyordu.
"Kuzey!"
Aramızda bir adım kala durdu, hızla nefes alıp veriyor gözlerini bir saniye olsun kapatmıyordu.
"Bunu bana nasıl yaparsın?"
Gözlerimi kıstım.
"Ne yapmışım?"
Yüzüme doğru bağırdı.
"Dalga mı geçiyorsun!?"
Gözlerimi kapatıp bir iki saniye durdum, gözlerimi açarak Kuzey'e keskin bir bakış attım.
"Bana bağırma."
O kadar sakindim görünüyordum ki Kuzey birkaç saniye tepkisizliğimi izlemeyi seçti. Fakat öfkem damarlarım da geziniyor beni uyarıyordu.
"Senin yüzünden sinirliyim."
Derin bir nefes alıp başımı sağa yatırıp onu baştan aşağıya süzdüm. Gözlerimden tek bir duyguyu görebilirdi, aşağılama.
"Kim bilir gene ne yaptın da suçunu bana bırakıyorsun, unutma Kuzey biz uzun zaman önce ayrıldık. Artık bunun farkına var."
Gözlerini kapatıp, yumruk yaptığı ellerini daha çok sıktı.
YOU ARE READING
CANINI YAKARIM (+18)
Teen Fiction"Eğer bir daha bana saçmalıyorsun dersen ve o adımı atarsan seni pişman ederim." Söylediklerini duymamıştım bile, hızla odadan çıkıp arka odanın bahçeye çıkan kapısından dışarıya fırladım. Kararan gökyüzü ve kapkaranlık ormana baktım, derin bir nef...
