"Eğer bir daha bana saçmalıyorsun dersen ve o adımı atarsan seni pişman ederim."
Söylediklerini duymamıştım bile, hızla odadan çıkıp arka odanın bahçeye çıkan kapısından dışarıya fırladım. Kararan gökyüzü ve kapkaranlık ormana baktım, derin bir nef...
Saatlerdir zihnimde dönüp duran bir fotoğraf ve bu sözcük düşüncelerimden çıkmak bilmiyordu. Küçük bir soluk alarak düşüncelerimi geriye itip parmaklarımı bilgisayarın tuşlarında gezdirdim. Kapı çaldığında bakışlarımı ekrandan çekmeden seslendim.
"Layel hanım bu hafta sonu yapacağımız lansmanın davet listesi hazır."
Son bir tuşa bastıktan sonra geriye çekilip koltuğa sırtımı yasladım.
"Getir."
Önüme bıraktığı dosyaya ve çoğu tanımadığım isim üzerinde bakışlarımı gezdirdim. İlk isim hem çok iyi tanıdığım hem de hiç tanımadığım yalancı kocamındı.
Mensah Kamran
"Eşinize ve ailesine özel bir davet gönderilecek."
Parmak uçlarım isminin üstünde gezindi. Mensah'tan hemen sonra Afra Kovaç ismiyle gülümsedim.
"Mensah ve Afra'ya ben kendim haber veririm. Ailesine gönderin sadece. Ayrıca Deniz ablayla da ben konuşacağım."
Beni başıyla onayladı.
"Tabii efendim."
Düşüncelerime sızan o sözcük ve o fotoğraf yeniden önüme çıktığında bakışlarımı isimlerden çekip Sina'ya çevirdim.
"Bugün her hangi bir önemli işimiz kaldı mı?"
Sina ellerini dosyadan çekip ileriye bıraktığı tableti kavradı. Birkaç saniye ekrana baktıktan sonra küçük gözlerini bana çevirdi.
"Son hızla lansman için hazırlanıyoruz, başka işlerimizi bunun için kenara bıraktık. Sizin için önemli bir iş bugünlük yok."
Gülümsedim. Yerimden kalkarak üstümü düzelttikten sonra telefonumu ve çantamı elime aldım. Beni dikkatle izleyen irislere döndüm.
"O zaman ben çıkıyorum. Bir şey olursa beni ara, ulaşamazsan da Cenk'i."
Göz kırptığımda başını eğip kızaran yüzünü benden gizledi. Onu daha fazla utandırmamak adına bakışlarımı üstünden çekip yürümeye başladım. Tahmin ettiğim gibi arkamdan beni takip etti, asla beni yalnız bırakmıyordu. Dik omuzlarım ve kendimden emin adımlarıma eşlik eden keskin bakışlarımla asansörün aynasında karşılaştığımda görünen güçlü kadını beğenmiştim. Önüme dönerek kapıya irislerimi çevirdim, Sina yanımda durmuştu. Asansörden çıktığımız da karşılaştığım çalışanlarımın bana gösterdiği saygı damarlarımı kabartıyor, adımlarımı daha güçlü kılıyordu.
"Cenk sen benimle gel."
Sina baş selamıyla bizi izlerken Cenk binmem için arabanın kapısını açmıştı. Yanından geçerek arabaya bindiğimde o da arkamda ki arabaya binmek için uzaklaşmıştı. Sina'ya kısa bir bakış attığımda bakışları iki arabanın arasında mekik dokuyordu. Gülümsedim. Sina Cenk'e karşı boş değildi. İçi siyah olan arabamın dışı beyazdı, bu arabama aşıktım. Gaza bastığımda biraz geriye doğru yaslandım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
