CANINI YAKARIM (+18)

Benim

"Açın kapıyı, polis!"

Sarıldığım kollardan kurtulup yatakta doğrulduğumda Mensah'ın çoktan kalktığını o an fark ettim. Öyle hızlı olmuştu ki pantolonunu bile giymişti. Şaşkınca ona bakarken eliyle yanağıma dokunarak yüzüme baktı.

"Sen uyumaya devam et, ben geliyorum."

Nasıl da emindi ona gelmediklerinden, başımı salladım. Sarhoş olsam da neler olup bittiğinin farkındaydım ve hala onun dediklerini yapmakta ısrarcıydım. Mensah dudaklarını şakaklarıma bastırmış odadan çıkmıştı, bu küçük dokunuşlarını özlediğimi kendime itiraf etmiştim. Kesinlikle dokunuşlarına alışmıştım ve bu beni artık rahatsız etmiyordu. O kal demesine rağmen aşağıdan gelen kapı açılma sesinden hemen sonra çıplak ayaklarımı umursamayıp yataktan çıktım. Aşağıya yavaşça inmeye devam ettim, kapıya vardığımda Mensah'ın çıplak sırtını görebildim. Neden yarı çıplak bir şekilde oraya gittiğini düşünmemeye çalışarak elimi sırtına koyup dışarıyı görmek için kolunun altına sokuldum.

Ona dokunmamla teni gerilmiş, hızla bana dönmüştü.

"Layel Kamran siz misiniz?"

İlk defa ismimle Mensah'ın soyismini yan yana duyunca bir garip olmuştum. Hala ayaklarımın altında ki zemin yokmuşta uçuyormuşum gibi hissediyordum. Başımla onayladım polisi.

"Benim."

Sıkıntı içinde yanımda ki adama kaçamak bakışlar atarak elinde ki dosyayı bana uzattı. Mensah'a baktığım da öfkeden belirginleşen kaskatı çenesiyle duraksadım, neden bu kadar öfkelenmişti ki?

"Layel hanım, bilmeniz gereken şeyler var."

Eliyle yanımızda ki diğer evi işaret etti.

"Demet-"

"Layel içeriye gir, bu deli saçmalıklarıyla uğraşamam."

Kolumu tutarak beni içeriye çekiştirmeye başladığında kaşlarımı çatarak kolumu çekmeye çalışmıştım.

"Bir saniye Mensah, merak ettim."

O ince çizgisine bastığımdan haberim yokmuş gibi yeniden polise odaklandım.

"Sizi dinliyorum."

Polisin bakışları korku doluydu, yutkundu. Bu korkunun sebebinin yanımda ki adam olduğu konusunda pek düşünmedim, çünkü bakışları bariz belli ediyordu.

"Demet Kamran ile ilgili ciddi suçlamalar var, öncelikle bu suçlamalar için evine gittiğimiz de evinde bulunmaması suçlamaları doğrular nitelikte ama yine de tüm kanıtları gözden geçirmeden onu suçlayamayız."

Kaşlarımı olabildiğince çattım.

"İyi de bunların benimle alakası ne?"

Mensah kolumu sıktı.

"Demet Kamran, Feride Güray'ın kazasında suçlu olduğuna dair kanıtları ortadan kaldırarak adalete engel-"

Söylediği şeylerin sonrasını duymamış öylece karşımda ki polise bakıyordum.

"Ne?"

"Layel, yanlışlık olmalı. Buna inan-"

Gözlerim dolu dolu olmuştu.

"O kadın mı annemin ölümüne sebep olmuş?"

Şoka uğruyormuşum gibi gözlerim kocaman açılmıştı, ellerimi saçlarıma getirip dizlerimin üzerine çöktüm. Mensah anında beni tutmaya çalışırken ben gözlerimi bir yere dikmiş olmadığım kadar gerçekçi bir role bürünmüştüm.