CANINI YAKARIM (+18)

Tehdit

"Layel!"

İsmimi duyar duymaz Yaratık'ı geriye itmiştim ama bu yakın olduğumuz için değildi. Duyduğum sesin sahibiydi. Kıstığı gözlerin ardından bana bakarken bakışları yanımda ki Mensah'a gitti. Yüzümde ki ifade kocaman bir gülümsemeye döndüğünde adımlarımı hızla ona doğru attım. Ona doğru gittiğimi gördüğünde kollarını açmıştı, hızla kollarının arasına girip sıkıca sarıldım.

"Aras!"

Kollarıyla beni biraz daha sıkı kavradı. Uzun süredir görüşmediğimizden onu görmek içimde ki özlemi hemen belli etmişti, o da beni özlemişti. Geriye çekilip yüzüne kocaman gülümsememle baktım.

"Güzelliğinle başımı döndürüyorsun."

Elini daha sıkı tutup dudaklarımı ıslattım.

"Geleceğini neden söylemedin?"

Elini yüzüme getirip elmacık kemiğimin üstünü nazikçe okşadı. Bu küçük dokunuşlarını özlemiştim.

"Beni gördüğüne sevinmedin mi yoksa?"

Yüzünde oyunbaz bir ifade oluşmuştu. Kaşlarımı çattım.

"Sevinmemiş gibi mi görünüyorum?"

Güldü. İnci gibi dişlerini gösterdiğinden kaşlarımı çatmaktan vazgeçmiş gülümsemiştim. Eli hala yüzümde yanağımı okşuyordu.

"Fazla güzel görünüyorsun."

Kıkırdadım. Yan yana geldiğimiz her an da güzel olduğumu defalarca kez söylüyor beni mutlu ediyordu. Bakışları benden arkama doğru kaydığında kaşları hafifçe çatıldı.

"O kim?"

Varlığını tamamen unuttuğum Yaratık ile göz göze geldiğim de gözlerinde ki duygu sırıtmamamı sağladı.

"Eşim."

Şaşkınlık. Yaratığın gözlerine bakmayı bırakıp önümde şaşkınlıktan gözleri kocaman açılmış Aras'a baktım.

"Şaka mı yapıyorsun!?"

Gülümsedim.

"Hayatımdan bu kadar habersiz yaşaman beni üzdü."

Dudakları aralanmıştı. O kadar şaşkındı ki birazdan küçük dilini bile görebilirdim.

"Aras bu mu?"

Bu sefer konuşan Yaratık'tı. Sesinden akan şaşkınlık karşımda ki Arasta da vardı. Aras Yaratık'a bakmayı bırakıp yüzüme bilmiş bir ifadeyle baktı. Ne yaptığımı anlamıştı.

"Onu benimle kıskandırdın değil mi?"

Suçlu küçük çocuklar gibi omuz silkip Yaratık'ın yanına gitmek için yürüdüm. Arasta yanımda yürüyordu. Yaratık şaşkınlıktan çıkmış bana kötü kötü bakıyordu ama o kadar keyiflenmiştim ki bu bakışları umrumda değildi.

"Aras, eşim Mensah. Sevgilim, yakın arkadaşım Aras ve evet o kız."

Yaratık hala inanamıyormuş gibi bakmayı bırakıp yüzüme daha dikkatli baktı. Mavi irislerine bakmayı bırakıp Aras'a döndüm.

"Sen cidden evlendin mi?"

Başımı salladım.

"Afra da evlenmedi değil mi?"

Korku dolu sesine kahkaha attım. Giydiği kırmızı elbise ile kızıl saçları birbirine o kadar uyumluydu ki ben erkek olsaydım eğer onu kaçırmazdım. Sırf bu yüzden arada bakışlarım Mensah'a bakıyor mu bakmıyor mu diye göz ucuyla bakıyordum ama Yaratık hala 'sevgilim' sözcüğünde kaldığından bakışlarını yüzümden çekmemişti.