CANINI YAKARIM (+18)

Aşk

Babam konuştuktan bir süre sonra boş bakışlarım gitti ve yerine korkuyla büyümüş gözlerim geldi.

"NE!?"

Babam birkaç saniye sonra bundan haberimin olmadığını anlamış olacak ki dilini ısırmıştı. Demek o cani yaratık öldürmeye çalışmıştı.

"Neden yaptılar, tanıyor musun, nasıl kurtuldun!?"

Babam beni sakinleştirmek adına yüzümü avuçları içine aldı.

"Hayır tanımıyorum ve neden yaptıklarını da bilmiyorum ama bildiğim bir şey var ki beni öldürmeye çalışmadılar."

Yuktundum.

"Na...nasıl?"

"Eğer öldürmek istemiş olsalardı, şansım yoktu ama rastgele ateş açtılar."

Derin bir nefes aldım, bu yaratık çok oluyordu.

"Neden yaptıklarını biliyor musun peki?"

Babam başını iki yana salladı, kafası karışıktı.

"Bilmiyorum ama bulacağım. Son zamanlarda kimseyle bir sıkıntımız olmadı, eskilerde de yoktu."

Başımı babamın göğsüne yasladım, çok korkmuştum. Annemin kızıydım evet ama babam da benim için en önemli kişilerden biriydi. Zaten benim için önemli olan kişi sayısı bir elin parmağını geçmiyordu. Yaratık denen şahsiyetsiz de bunu çok iyi biliyordu. Babam bir süre saçlarımı okşamıştı, çok hoşuma gittiği için uykum gelmişti. Esnediğim zaman babam gülmüştü, Umudun sitemli sesiyle arkama baktım.

"Abla, ben üstümü çıkardım ama sen hala burdasın. Baba gider misin odamızdan!?"

Üstünü çıkarmış, sadece altında bir şort vardı. Benden utanmayan Umut babamdan utanıyordu. Babamla birbirimize bakıp gülmeye başladık.

"Demek beni kovuyorsun?"

Umut ciddi bir ifadeyle başını salladı, babam gülmesini kesip yalandan alınmış gibi yaptı. Odadan çıktığı zaman Umut gülümsedi, yanına gidip kucağıma aldım.

"Sen babamla küs müsün?"

Kollarını göğsünde buluşturdu.

"Evet, seni özlediğimi söylediğim zaman beni bırakıp gittiğini söyledi."

Boğazıma bir yumru oturdu, gülümsemeye çalıştım.

"Sinirlendiği için böyle söylemiştir kuzum benim."

Çatık kaşlarla dudağını büktü.

"Yine de seni kullanması gerekmiyordu. Benim seni ondan çok sevdiğimi biliyor."

Gülümsemem gerçek bir hale büründü, galiba bu yüzden hayatta en sevdiğim her zaman Umut olarak kalacaktı. Yanağına dudaklarımı bastırıp onunla birlikte ayağa kalkıp banyoya girdim. Duş aldıktan sonra Umudu bornozuna sararak yatağıma bıraktım. Yatağın üstünde olan pijamaları Umuda giydirtikten sonra kendi pijamalarımı da giyip Umudun yanına yatağıma girip uzandım. Gökyüzü yağmur yağdığı için karanlıktı, Umut ona masal anlatmamı istediği için biraz düşünüp bir şeyler uydurdum.

"Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde. Develer tellal iken, pireler berber iken-"

"Tellal ne abla?"

Kıkırdadım.

"Sen ne yapacaksın tellalı, sonra söylerim."

Hatırlamıyorum demiyorsun da, sonra söylermişim.