CANINI YAKARIM (+18)

Yüzmeyi Bilmeyen Küçük Kız

Yüzmeyi Bilmeyen Küçük Kız-

▪︎

Ne kadar güçlü olduğumuzu başımıza gelen olaylardan sıyrılma ve kurtulma şeklimizden anlayabilirdik. Bazı şeyler güç gerektirmezdi, sevgi gerektirirdi, şevkat gerektirirdi.

Ama yoktu Layel'in hayatında bunlar.

Annesinden sonuna kadar aldığı sevgi ve şevkat bir başkasının yüzünden ondan alınmıştı. Bununla da yetinmemişti hayat, her şeyini almıştı elinden.

Aklını,

Benliğini,

Ve çocukluğunu.

Aşılamaz geliyordu ama aşmıştı Layel. Kendisi için yaşamak zorundaydı, yaşayıp herkese ödetmek istediği tek şeydi. Hayatı boyunca gizlendiği güçsüzlüğünü çok nadir anlarda hissederdi.

Mezara düştüğünde,

Annesini kaybettiğinde,

Ve hatırlamadığı daha onlarca şey olurken en sonunda da güçsüzlüğünü ona hatırlatan Mensah çıkmıştı karşısına.

En başından beri pes etmemek için uğraşan bu güçlü kadın şimdi pes etmek ve yok olmak istiyordu. Her şeye rağmen sevdiği adamın ihanetinin onda bıraktığı izi kimse geçiremezdi. O da geçiremezdi.

Affetmeyeceği tek şey ihanetti.

Kocasının ona yaptığı ihanet koyu gözlerini hüzünle doldurdu. Benliğinin sardığı bedeninin içinde ona baktı sadece, yapmıştı değil mi? Her şeyi bile bile susmuştu.

"Bana ihanet ettin.." diye fısıldadı.

Benliğinden bağımsız hareket eden dudaklarından çıkan sözcükler boğazına dolanan ip gibiydi. İdamının son anlarına yaklaşıyordu sanki, nefes alamıyordu. Kendisini ve karşısında ki mavi gözleri izlerken hayatında ilk kez bu kadar çok yıkıldığını hissetti. Dudaklarında hissiz ama buruk bir tebessüm oluştu.

"Bunu zaten bekliyordum.." ama yine de çok acıttı.

Çok acıyor Mensah.

Senin açtığın yaralar tüm yaralarımdan daha çok acıtıyor.

Ben seni nasıl affedeceğim?

Söylesene mavi gözlü canavar, sevdiğin kızı öldürmek nasıl bir duygu?

Öldürdün beni.

"Öldürdün.."

Tüm taşlar yerine oturmuştu işte. Başka türlüsünü beklemiyordu zaten, hatırlamadığı ama günah dolu günleri olan zihninde ki bu olay demek ikisinin intikamı içindi. Demek abi ve kardeştiler ama neden iyi anlaşamıyorlardı ki? Bu da oyundu değil mi? Layel ona günden güne daha çok bağlanırken onu aptal yerine koyup bunu yapmışlardı! Layel öldüğünü hissetti! İlk kez kendisini bir aptal gibi hissetti.

Aptal ve güçsüz.

Mensah'a bakmayı bir an bırakmadı.

"Şimdi gerçekten intikamını aldın.."

25 Ekim 2013

Layel 13 yaşında.

Bayatı boyunca yaşadığı en kötü şeyin başına geldiğini düşündüğü o gecenin üstünden sadece iki gün geçmişti. Bedeninde hala izler ve hala çizikler varken Layel onların görünmemesi için uğraşıp duruyordu.

O zaman hala hatırlıyordu olanları.

Tam o gün başına gelecek olanlardan sonra çoğu şeyi unutacaktı zihni. Yok olacaktı tüm anıları. Birkaç gece öncesinde hakimiyeti kendisinin üstüne alan benliğiyle hareket ediyordu ve bu en yakınındakileri tarafından tuhaf karşılanıyordu. Layel'in bu kadar duygusuz ve hissiz durması hiçbiri için alışılmış bir şey değildi.