ASTILLBE (Completed)

Part (48) ( လက္စြပ္ထဲမွာ ေမာင့္အခ်စ္ေတြထည့္ထားတယ္ )

Zawgyi

အသက္႐ႈသံပံုမွန္ျဖင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ Key၏ မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုဆီကို ရဟန္ခြန္းသ ေစ့ေစ့စပ္စပ္မၾကည့္ပဲမေနႏိုင္ေပ။ အသားခပ္ညိဳညိဳႏွင့္လူ၏ ပုခံုးသားမ်ားတြင္ ခပ္ရဲရဲကိုက္ရာတစ္ခ်ိဳ႕႐ွိေနသည္က ၾကည့္ေကာင္းေန၏။ လည္တိုင္ႏွင့္ ရင္ၫႊန္႔မ်ားတြင္လည္း အမွတ္အသားမ်ားက လတ္လတ္ဆက္ဆက္။ ထူထဲႏူးညံ့သည့္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းက ဖူးေယာင္ေနသည္။ တစ္ခုပဲေျပာစရာ႐ွိသည္။ Keyသည္ ေယာက်ာ္းပီသၿပီး ခန္႔ညားသည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္ခြန္းသကေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသားကို လက္ေမာင္းၾကားအျမဲေပြ႔ပိုက္ထားခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚလာရသည္အထိ။

သူ႔ကိုယ္သူေကာင္းေကာင္းကာကြယ္ႏိုင္မွန္း သိသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဒီလူကို အျမဲစိတ္မခ်ျဖစ္ေနရေတာ့တာ။ ဘယ္အခ်ိန္ ေက်ာခိုင္းသြားမယ္မွန္းမသိႏိုင္တာေၾကာင့္ စိုးရိမ္မိတာလည္းပါသည္။ Keyအေပၚထားတဲ့ခံစားခ်က္က အကို႔ကိုသေဘာက်ခဲ့တုန္းကနဲ႔လားလားမွမဆိုင္။အကို႔ကိုခ်စ္သည္ဟု တသမတ္ထဲမွတ္ယူမိခဲ့သမ်ွက ပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ေရာယွက္ေသာ္လည္း အတၱမ်ားမပါဝင္။ ေဘးမွာအျမဲတမ္း႐ွိလာခဲ့တဲ့ ဒီလူကိုေတာ့ အေသြးအသားထဲကေန ပိုင္ဆိုင္ခ်င္သည္။ ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး အႏိုင္က်င့္ခ်င္သည္။ အခ်ိန္တိုင္းရင္ခြင္ထဲထည့္ထားၿပီး သြားေလရာ ေခၚသြားခ်င္သည္။

" ခ်စ္ေနၿပီထင္တယ္ ဒါေပမယ့္ အခုမင္းသိရင္ ထြက္သြားဦးမွာ မင္းက ငါ့ထက္ အလုပ္ကိုဦးစားေပးတယ္ မဟုတ္လား "

အိပ္ေပ်ာ္ေနသူ၏ ႏႈတ္ခမ္းထူကိုတစ္ခ်က္ ငံုေထြးနမ္း႐ႈံၿပီး ဆံစတို႔ ဝဲက်ေနသည့္ နဖူးျပင္ကို ဖိနမ္းလိုက္သည္။ အၾကာႀကီး ဖက္ထားခ်င္ေသးေပမယ့္ အခုေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ေသး။ ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ကို ေကာက္စြပ္လိုက္ရင္း ျပန္႔ၾကဲေနသည့္အက်ီေတြကိုလိုက္ေကာက္သည္။ ၾကမ္းေပၚက်ေနသည့္ စာရြက္အပိုင္းအစတစ္ခုကိုေကာက္ကိုင္ကာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးမ်ားပင္ျပာေဝသြားရသည္။

" ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ "

အသံက မဆိုစေလာက္က်ယ္သြားသည္။ အိပ္ေနသူက လူးလြင့္လာေလေတာ့ ထိုစာရြက္အပိုင္းအစကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲအလ်ွင္အျမန္ထိုးထည့္လိုက္ကာ အက်ီေဘာင္းဘီေတြကို မူမပ်က္ေကာက္ရင္း အဝတ္ျခင္းထဲထည့္လိုက္သည္။ ေခါင္းထဲမွာေတာ့ အခ်က္ေပးသံတို႔ဆူေဝေနခဲ့ၿပီ။ အရင္လအနည္းငယ္က ကိုကိုေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကိုလည္း ထပ္ခါထပ္ခါျပန္ၾကားေနရသည္။ သူ႔ကိုေတာ့ အဆံုး႐ႈံးမခံႏိုင္ပါ ၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လိုအပ္လာရင္ သူ႔ကိုဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ေလွာင္ပိတ္ထားရမည္။ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာေနတာက အျပင္ေလာကႀကီးထက္ပိုၿပီး အနၱာရာယ္ကင္းတယ္ မဟုတ္လား။