ချစ်တယ်လို့ပြောခိုင်းတာကို ဘာတွေဘယ်လိုအထင်လွဲသွားမှန်းမသိပေမဲ့ ကိစ္စကကြီးသွားတော့ ချန်းယောလ် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရသည်။
ဘတ်ဟျွန်းကဘတ်ဟျွန်းပဲဆိုပေမဲ့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့တစ်ချက်က ဒီဘဝကဗြောင်ကလီယောလ်ကိုမချစ်တော့ဘူးထင်ပါရဲ့...ချစ်တယ်တောင် မပြောချင်တော့တဲ့အထိလေ
မိဖုရားတွေအကြောင်းပြောမိလို့သဝန်တိုသွားတာလားဆိုတဲ့ အနီးစပ်ဆုံးအဖြေကိုတော့ ချန်းယောလ် မတွေးမိခဲ့ပါ
အနောက်ဘက်က ဥယျာဉ်တော်ဆီပြေးထွက်သွားတာကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းရဲ့ဝတ်ရုံတော် အပြာလေးဆွဲကာလိုက်ရပြန်သည်။ ညဘက်ဆိုရာသီဥတုကအေးကအေးနှင့် တစ်ခုခုဆို သူ့ကလေးလေး ဖျားနေရင် သူသာရင်ကျိူးရမည်သာ
"ဗြောင် ထွက်လာခဲ့ပါကွာ ကိုယ်တော်တောင်းပန်ပါတယ်"
ဥယျာဉ်တော်ထဲကမီးအိမ်တွေရဲ့အလင်းရောင်က မှိန်ဖျော့ဖျော့သာ ။ အမှောင်ထဲ ထိုကောင်လေးကို ဘယ်နှယ့်များရှာရပါ့မလဲ
ခြေဗလာနဲ့ပြေးလာခဲ့တာကြောင့် မြိုသားလေးဘတ်ဟျွန်းရဲ့ခြေထောက်ဖြူဖြူက မြက်ပင်ကြမ်းရှရှတွေကြောင့် ပြတ်ရှရာတွေတောင်ထင်နေခဲ့ပြီ။ တချို့ပြတ်ရှရာတွေက သွေးစို့လို့တောင်နေပြီ
"မကောင်းမကန်း မင်းကြီး ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကသူ့အတွက်ရိုးနေမှာပဲ မပြောဘူး ဘောတဲ့မှမပြောနိုင်ဘူး"
အမှောင်ရိပ်ကျနေတဲ့အပင်ကြီးကြီးနောကိမှာ ဘတ်ဟျွန်းကသူ့ကိုယ်လေးကို ကျုံကာထိုင်လိုက်သည်။
"သူ့အပြစ်နဲ့သူ ရှာလိုက်စမ်းပါမင်းကြီးရယ်"
ခပ်ဝေးဝေးကနေ ပြေးလာတဲ့အသံတွေကိုကြားပေမဲ့ ဘတ်ဟျွန်းကတော့မလှုပ်မယှက်ပဲထိုင်နေတုန်း
"ရဲမက်တွေရှာလို့တွေ့ရင်မခေါ်ဘူး ကိုယ်တိုင်ရှာတွေ့မှခေါ်မှာ ဟွန့်"
ဖိနပ်ကလဲမပါ ညလေကလဲချမ်းစိမ်းစိမ်းနဲ့အေးတာကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းဟွန့်ကနဲ့ လေမှုတ်ထုပ်ပြီး ကိုယ်လေးကိုအတတ်နိုင်ဆုံး ကျုံ့ထားရသည်။ဥယျာဉ်တော်အကျယ်ကြီးကို တစ်ယောက်ထဲရှာနေတော့ ဒီညတွေ့ရင်တောင် ကံကောင်း
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
Fanfictionရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
