ဝတ္႐ုံအစိမ္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ လက္ဖ်ားေလးေတြနဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာ ညႇိယူလိုက္သည္။ အထိန္းေတာ္ေတြကို ခပ္ေဝးေဝးမွေလွ်ာက္ေစၿပီး မနက္ေဝလီေဝလင္းမွာ ဦးတည္မိတာ တစ္ခုထဲေသာ နန္းေဆာင္ရွိရာဆီ...
"မိဖုရားႀကီး ၾကင္ယာေတာ္မင္းသားငယ္ ဝင္ခြင့္ေတာင္းပါတယ္"
"ဝင္လာခိုင္းလိုက္ပါ"
မိဖုရားႀကီးကေနရာမွထေပးလိုက္ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းကို
အခင္းအိအိေပၚထိုင္ေစသည္။
"မနက္ေစာေစာစီးစီး ဘာကိစၥမ်ားရွိပါသလဲၾကင္ယာေတာ္"
"မိဖုရားအတြက္ေတာ့ အေရးႀကီးတယ္လို႔ထင္ရမွာမဟုတ္ေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့အေရးႀကီးလို႔ အေစာႀကီးလာရတာအားနာပါတယ္"
"ေမးပါၾကင္ယာေတာ္"
"မင္းႀကီးနဲ႔မိဖုရား ကိုယ္ေတာ္မရွိခင္က ရင္းႏွီးတဲ့ဆက္ဆံေရးလို႔ၾကားမိတယ္။ တျခားမိဖုရားေတြနဲ႔ လိုသေလာက္ပဲစကားေျပာတဲ့သူက ေဟာ့ဒီကမိဖုရားႀကီးနဲ႔ကေတာ့ ရယ္ရယ္ေမာေမာရွိၾကတယ္ဆိုလို႔ တစ္ခုေလာက္အကူအညီေတာင္းခဲ့လို႔ျဖစ္မလား"
"ငယ္ကခ်စ္ အႏွစ္၁၀၀တဲ့ မင္းႀကီးနဲ႔က ငယ္ငယ္ထဲကသိကြၽမ္းခဲ့တယ္ဆိုရမလား ပညာေရးဝန္ႀကီးရဲ႕သမီးနဲ႔ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ အခ်စိဇာတ္လမ္းေလးကို နားေထာင္ၾကည့္မလား"
မ်က္ေမွာင္စုကုပ္သြားတဲ့ဘတ္ဟြၽန္းကို မိဖုရားႀကီးကလက္ေလးကိုပါးစပ္ေရွ႕မွာကာလ်က္ ခပ္တိုးတိုးရယ္သည္။
"အိုး မေျပာျပသင့္မိတာေတြေျပာမိၿပီထင္ပါတယ္ ဒီပါးစပ္ကေတာ့ ။အရာရာဟာေျပာင္းလဲတတ္တယ္ေလ။ အခုေတာ့မင္းႀကီးကအရသာအေဟာင္းကိုၿငီးေငြ႕လို႔ အသစ္အဆန္းေလးကိုျမည္းၾကည့္ခ်င္ေနတာလားမေျပာတတ္ဘူး ။ ဒါေပမဲ့မင္းႀကီးကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ညမိုးခ်ဳပ္သန္းေခါင္ အကြၽန္ုပ္ဆီလာတတ္တယ္ေလ ..အို..မဆိုင္တာေတြေျပာမိၿပီထင္ပါတယ္..ဘာကူညီေပးရမလဲေျပာပါဦး"
"အဟင္း ဒါဆိုရင္ေတာ့သက္သက္မဲ့လာမိသြားတာတူတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သားဆက္ဆံေရးကေျပျပစ္ေနေတာ့"
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
Fanfictionရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
