ေခ်ာ္လဲထားတာေၾကာင့္ လက္ကပြန္းထားတဲ့ဒဏ္ရာအခ်ိဳ႕နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္က ကိုင္႐ိုက္ထားသလိုေလးလံေနသည္။မိုး႐ြာထဲမွာလဲက်ေနခဲ့တာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ကခပ္ေႏြးေႏြးေလးျဖစ္ေနၿပီး ဖ်ားၿပီတူပါရဲ႕။ ဘတ္ဟြၽန္းကလဲေနရာမွ မထႏိုင္ပဲ အသာမွိန္းေနသည္။ ေႏြးေႏြးအိအိအရာ တစ္ခုေပၚမွာျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကေဆး႐ုံပို႔ေပးထားဟန္တူသည္။ လခစားေလးဘတ္ဟြၽန္းအဖို႔ ေဆး႐ုံစရိတ္နဲ႔ စုေဆာင္းထားတဲ့ပိုက္ဆံေလးအခ်ိဳ႕ကုန္ေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕...
သက္ျပင္းကိုခပ္သာသာခ်လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးကိုအားယူဖြင့္မိေတာ့ မ်က္ခြံေပၚဖိကပ္လာတဲ့ခပ္ေႏြးေႏြးႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံ..ဘယ္ဆရာဝန္ကမ်ား လူနာကိုနမ္းပါသလဲ။ ဘတ္ဟြၽန္းကခန္႔ေခ်ာေလးမလို႔ ဆရာဝန္ကခိုးနမ္းတာျဖစ္ရမည္။
သူေခ်ာတာမွန္ေပမဲ့ ဘလိုင္းႀကီးလာနမ္းတာေၾကာင့္ စိတ္ကေထာင္းကနဲ ေဒါသထြက္သြားၿပီး နာေနတဲ့ၾကားထဲ႐ုတ္တရက္ထထိုင္ကာ အားကုန္ထိုးပစ္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္လူကႏွာေခါင္းမွ ေသြးေတြကလ်ံကနဲ စီးက်လာသည္။
"မင္းႀကီး အဆင္ေျပပါရဲ႕လား သမားေတာ္ေခၚၾကစမ္း"
ဘတ္ဟြၽန္းၾကားလိုက္ရတာက ဘာေတြမွန္းမသိ
အသံၿပဲၿပဲ အစိမ္းေရာင္ဂါဝန္ဝတ္ထားတဲ့မိန္းမႀကီးက
ေဘးနားကေကာင္မေလးအခ်ိဳ႕ကို ျပဴးျပာျပာျဖင့္ၫႊန္ၾကားေနသည္။သူလွဲေနမိတဲ့အခန္းထဲမွာလူေတြကဝ႐ုန္းသုန္းကား ေရွ႕ေနာက္ေျပးလႊားေနၾကေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ဘတ္ဟြၽန္းအေရွ႕မွာ နန္းတြင္းဝတ္စုံ နဲ႔ခပ္ေခ်ာေခ်ာလူတစ္ဦး ကထိုင္ေနသည္၌အတိအက်ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္
နဂါးပုံကိုေ႐ႊခ်ည္ထိုးထားေသာ အနီေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔လူတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုၿပဳံးျပကာ ထိုင္ေနျခင္းပင္။
"ဟင္ လီေယာလ္က ဘယ္လိုလုပ္"
စီးက်ေနတဲ့ႏွာေခါင္းေသြးတို႔ကိုဖိသုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး
ဘတ္ဟြၽန္းကိုၿပဳံးျပလာသည္။လက္အခ်မွာ ျမင္လိုက္ရတာကႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္ေပၚက မွဲ႔နက္ေလးတစ္လုံး။
ပါးတစ္ဖက္မွာလဲ ပါးခ်ိဳင့္ခြက္ႀကီးကထင္းကနဲ..
"ကိုယ္ေတာ့္ကို မွတ္မိလား ေျဗာင္"
ဘတ္ဟြၽန္းထိုလူကိုစာအုပ္အဖုံးေပၚမွာ ျမင္ဖူးတာမွန္ေပမဲ့
လီေယာလ္က ဖန္တီးထားတဲ့ဇာတ္ေကာင္ သက္သက္ေလ။ဘာလို႔သူက သက္ရွိထင္ရွားလူအတိုင္းဘတ္ဟြၽန္းေရွ႕မွာ လာၿပဳံးျပေနရပါသလဲ။ အိမ္မက္မက္ေနသလားဆိုၿပီးကိုယ္ဆံပင္ကိုဆြဲေဆာင့္မိေတာ့ ဆံပင္ေမႊးႏွစ္ေမႊးက အစစ္ ကြၽတ္ပါလာေသးသည္။ခဏတာ ျမင္လိုက္ရေသာႏွာေခါင္းေပၚကမွဲ႔နက္ေလးကိုဘတ္ဟြၽန္း အေသအခ်ာကိုမွတ္မိေနပါ၏
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
Fanfictionရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
