ကံၾကမၼာဟာတစ္ပတ္ ျပန္လည္တတ္ပါသလား..
ဒါဆိုရင္လုပ္ယူဖန္တီးထားတဲ့ ကံၾကမၼာကေရာ..
ဘဝျခားေနတာသိသိရက္နဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ေရာဘတ္ဟြၽန္းေရာ ႏွစ္ေယာက္လုံးကပါ ထပ္ၿပီးခ်စ္ေနမိၾကျပန္ၿပီ။ မ်က္လုံးနဲ႔မျမင္ႏိုင္တဲ့အရာေတြ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ့အရာေတြဟာ ဒီကမာၻမွာရွိတယ္လို႔ေရာ ယုံၾကည္ပါသလား..
စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ၾကတဲ့လူေတြ
ဇာတ္ဆရာအလိုက် စာေရးသူရဲ႕ဖန္တီးမႈေအာက္မွာပဲ ႀကိဳးဆြဲရာကၾကရတဲ့ ဇာတ္႐ုပ္ေတြ..
အရာအားလုံးကိုဆန္က်င္ၿပီးေတာ့ နာက်င္ရမယ္မွန္း ျပစ္ဒဏ္ခတ္ခံရမယ္မွန္း သိသိရက္နဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းကို ခ်န္းေယာလ္က ဒီစာအုပ္ထဲေခၚသြင္းခဲ့တာ
ဖမ္းဆုပ္လို႔မရေတာ့တဲ့ အတိတ္ေတြမွာ ဘတ္ဟြၽန္းကခ်န္းေယာလ္ႏွလုံးသားထဲရွင္သန္ေနခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဆိုတာဖမ္းဆုပ္လို႔မရတဲ့ တိမ္စိုင္ေတြလိုပဲ ခ်စ္ရသူကို လူတိုင္းက ကိုင္တြယ္ထိေတြ႕ခ်င္ၾကတာခ်ည္း..
ဘဝေတြျခားေပမဲ့ ခ်န္းေယာ္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းတရားက ဘတ္ဟြၽန္းအတြက္ဆို ထာဝရတည္ၿမဲတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း၁၀၀မွာ ထူးဆန္းစြာ ေပၚထြက္လာခဲ့တာကေတာ့ အျပာေရာင္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနတဲ့ အမွတ္အသားေတြျဖစ္တယ္။
"အကိုေတာ္ ဂြၽန္ေျမာင္ကို ေခၚလာခဲ့ေပး"
"အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းပါမင္းႀကီး"
ဟိုတစ္ေန႔ညက ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ပင္လယ္ျပာေရာင္မ်က္ဝန္းေတြကို အခုထိမ်က္လုံးထဲမွာစြဲထင္ေနတုန္း
နဖူးကအမွတ္အသားဟာလဲ အျပာေရာင္ ။
ထပ္ၿပီးေတာ့ တခ်ိန္ထဲမွာၿပိဳင္တူထြက္ေပၚ ၿပိဳင္တူေမွးမွိန္သြားတဲ့ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕မ်က္ဝန္းျပာေတြကလဲတစ္မ်ိဳးထူးဆန္းေနေသးျပန္တယ္
က်ိန္စာျဖစ္မွေပၚလာတတ္တဲ့ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕မ်က္ဝန္းျပာေတြဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား...
"အစ္ကိုေတာ္ဂြၽန္ေျမာင္ ဝင္ခြင့္ေတာင္းပါတယ္"
"ဝင္လာေစ ၿပီးေတာ့ အေဆာင္ေတာ္ရဲ႕ခပ္ေဝးေဝးမွာ အားလုံးေစာင့္ေနပါ"
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
Fanfictionရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
