Ep 7
Flash back
"ၾကင္ယာေတာ္ေျဗာင္က ဘုန္းကံျမင့္တာမလို႔
ေအာက္လမ္းနဲ႔လုပ္ႀကံလို႔မရပါဘူး"
"အဲ့တာဆိုဘာနည္းလမ္းရွိမလဲ"
"ေအာက္လမ္းကဘုန္းကံျမင့္တဲ့လူကို မသက္ေရာက္ႏိုင္္တဲ့အတြက္ အထူးဓားကိုစီရင္ရပါမယ္ မယ္မယ္ လုပ္ရတာမလြယ္ကူပါဘူး"
"ဘာဓားမလို႔လဲ"
"ဝိညာဥ္ခ်ဳပ္ဓားပါ ေသ႐ုံအျပင္ကယ္မဲ့နည္း တစ္နည္းပဲရွိပါတယ္"
"ေသတာပဲလိုခ်င္တာ ေမာင္မင္း"
ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးကိုဖိကိုက္ေျပာလာတဲ့ မိန္းမပ်ိဳက
စိတ္ဓာတ္နဲ႔မလိုက္ ႐ုပ္ကလွလြန္းသည္။
"ဒီကမာၻကေန တျခားကမာၻကို စစ္မွန္တဲ့ခ်စ္ျခင္းရဲ႕
ႏွလုံးေသြးနဲ႔ အသက္ဆက္ၿပီးထြက္သြားႏိုင္ပါတယ္
ဒါေပမဲ့ဝိညာဥ္ခ်ဳပ္ဓားဆိုတဲ့အတြက္ က်ိနိစာပါတယ္။ ခ်ဳပ္ထားခံရတဲ့ဝိညာဥ္ေတြဟာ အဲ့ဓားနဲ႔တစ္ေယာက္အသတ္ခံရၿပီဆိုတာနဲ႔ လြတ္ေျမာက္ပါတယ္။ ဝိညာဥ္လဲတဲ့သေဘာပါ။ အသက္ရွင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီဘဝကိုေမ့သြားမွာပါ။ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြေရာေပါ့။ႏွလုံးေသြးကိုဘယ္သူမွေဖာက္မထုတ္ေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ အသက္ဆက္ဖို႔ဆိုတာမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးမယ္မယ္"
"ေကာင္းၿပီ ေ႐ႊ၁ပိသာယူထား ၿပီးရင္အေၾကာင္းၾကားပါ အကုန္ၿပီးရင္ေမာင္မင္းလိုခ်င္တာေတာင္းဆိုလို႔ရတယ္"
"ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ေျဗာင္ဘတ္ဟြၽန္းရာ
မင္းႀကီးအနားမွာၾကာၾကာမေနႏိုင္ေစရဘူး
လီေယာလ္ကငါ့လူ"
______
"ေျဗာင္ ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္အျဖစ္ေနေပးပါ"
နန္းေတာ္အျပင္ဘက္ကေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုေပၚမွာလီေယာလ္က ဘတ္ဟြၽန္းလက္ကိုအသာဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ ေႏြဦးရာသီမလို႔ ရာသီဥတုကလန္းလန္းဆန္းဆန္း.. ေဝ့ဝဲလာတဲ့ေလျပည္ေၾကာင့္ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာရွိတဲ့ ခ်ယ္ရီပြင့္ဖတ္ေတြက ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ရွည္ရွည္အိအိ ဆံစေတြေပၚလာကပ္တြယ္တယ္
"ကြၽန္ေတာ္တို႔က မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ ေယာလ္ရဲ႕ ေျဗာင္ကသာမန္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ မင္းႀကီးနဲ႔ခ်စ္မိေနခဲ့တာေတာင္အျပစ္သင့္ေနၿပီ"
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
Fanfictionရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
