"ကြၽန္ေတာ္ေမးေနတယ္ေလ ႏိုးလာရေအာင္ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူနမ္းလိုက္တာလဲလို႔"
လူရွင္းတဲ့ေနရာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုဘယ္သူမွဝိုင္းမၾကည့္ေနၾကတာေတာ္ေသးသည္။ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္လိုက္တဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းအသံကစူးကနဲ..
"နန္းေတာ္က်မွေအးေဆးေျပာရေအာင္ ေျဗာင္
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာလူေတြရွိေနတယ္မလား"
လီေယာလ္ကေျပာလဲေျပာရင္း ဘတ္ဟြၽန္းလက္ေကာက္ဝတ္ကိုအသာဆြဲကိုင္လာသည္။
"မထိနဲ႔ ဖယ္"
လီေယာလ္ရဲ႕လက္ထဲကအားနဲ႔႐ုန္းထြက္ပစ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ကိုေျခႏွစ္လွမ္းဆုတ္ပစ္လိုက္ကာ
"အကိုေတာ္ဂြၽန္ေျမာင္ေျပာတာက အနမ္းနဲ႔မွႏိုးမွာတဲ့
တကယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕အနမ္း ကြၽန္ေတာ္က တကယ္ခ်စ္ၿပီးနမ္းမွႏိုးမွာကို ခင္ဗ်ားက... ကြၽန္ေတာ္ကိုအ႐ုပ္ကေလးလိုဆက္ဆံေနၾကတာလား ေျပာတိုင္းယုံတဲ့အ႐ူးလို႔ေလွာင္ၿပီး လူတစ္ေယာက္လုံးကိုေဆာ့ကစားေနၾကတာလား ။
ေပ်ာ္လား ..ဟမ္..အဲ့လိုလုပ္လိုက္ရေတာ့ေပ်ာ္လားလို႔ ကြၽန္ေတာ္မွာနန္းေတာ္ထဲကထြက္လာထဲက ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ေျခဦးတည့္ရာဒီတိုင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တာ ကြၽန္ေတာ္မသိတဲ့ေနရာမွာေတာင္ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ခင္ဗ်ားအတြက္ဆိုတဲ့စိတ္တစ္ခုထဲနဲ႔ ဒီေနရာထိ ေရာက္လာခဲ့တာ အဲ့တာကိုခင္ဗ်ားက.."
ဝမ္းနည္းစိတ္ေရာရွက္စိတ္ေရာေၾကာင့္ တလိမ့္လိမ့္က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို တကူးတကမသုတ္မိေတာ့။ ဘတ္ဟြၽန္းစိတ္ထဲမွာ နန္းေတာ္ကလူေတြကသူကို အ႐ူးေလးလိုေဆာ့ကစားေနတယ္ဆိုတာပဲေတြးမိေတာ့တယ္။
ၿပီးေတာ့ခ်န္းေယာလ္က သူမဟုတ္တဲ့ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔နမ္းလာတယ္။ အကုန္ဆက္စပ္ရင္ ခ်န္းေယာလ္ခ်စ္တာသူမဟုတ္ဘူးေပါ့ ။ တျခားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိခဲ့ၿပီး နမ္းလိုက္လို႔အသည္းအသန္ျဖစ္ေနရာက ခ်က္ခ်င္းႀကီးျပန္ေကာင္းလာတာေပါ့
"ကိုယ္ဘယ္သူနဲ႔မွနမ္းမလာပါဘူး"
"သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းတယ္ေနာ္ ဂ်ိဳဆြန္းမင္းႀကီးက"
"အကိုေတာ္ဂြၽန္ေျမာင္က အခ်စ္စစ္လို႔ေျပာလိုက္တာ
မင္းကိုယ့္ကိုတကယ္ျပန္ခ်စ္လာမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကျပန္ေကာင္းလာမယ္ အနမ္းနဲ႔ အခ်စ္နဲ႔မ်ားမွားၾကားလာတာလား ေျဗာင္ေလး"
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
Fanfictionရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
