အရာရာအားလုံးက စာအုပ္တစ္အုပ္ကေနစတင္ခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိုယူခဲ့မိတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းေရာ စာအုပ္ကိုေပးခဲ့တဲ့အဘိုးေရာ ယုတ္စြအဆုံးဘတ္ဟြၽန္းကိုဒီကမာၻထဲထိဆြဲသြင္းခဲ့တဲ့ လီေယာလ္ေရာ အရာအားလုံးက အေၾကာင္းရွိလို႔ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚလာတာပဲျဖစ္တယ္။
စိတ္ထားေကာင္းတဲ့သူကကံေကာင္းတတ္တယ္တဲ့။ မျမင္ရတဲ့ေလာက ကေပးတဲ့ အျပာေရာင္လိပ္ျပာသ႑ာန္အမွတ္အသားကို ဘတ္ဟြၽန္းက ေကာင္းခ်ီးအေနနဲ႔ရရွိခဲ့တယ္။ အျပာေရာင္ေတြဟာ အရာအားလုံးနဲ႔တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းဆက္စပ္ေနခဲ့တယ္။ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕အျပာေရာင္မ်က္ဝန္းေတြ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕ေကာင္းခ်ီးေပးခံရတဲ့ အျပာေရာင္လိပ္ျပာသ႑ာန္ အမွတ္အသားနဲ႔အတူ ႐ုတ္တရက္ဆန္စြာ ထပ္တူေျပာငိးလဲသြားတဲ့ ပင္လယ္ျပာေရာင္မ်က္ဝန္းေတြ... အေၾကာင္းမရွိပဲ အလကားသက္သက္
ေပၚထြက္လာတဲ့အရာဆိုလို႔ ေလာကႀကီးထဲဝယ္ဘယ္အရာမွမရွိဘူး။
လက္ထပ္ပြဲက်င္းပမဲ့ ေန႔ဟာလျပည့္ညျဖစ္တယ္....
______
"မနက္ျဖန္ လက္ထပ္ၾကရေအာင္.."
"ေျဗာင္ မနက္ျဖန္ခ်က္ခ်င္းႀကီးလား"
"ဘာလဲ ေျပာတုန္းကေျပာၿပီး လူကိုတာဝန္မယူခ်ငိတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ ျပင္ဆင္ခ်ိန္နည္းမွာစိုးလို႔ပါ"
"အဲ့တာဆိုျပန္မယ္ ခုတတ္"
စိတ္လက္ဆစိနဲ႔ေကာင္ေလးကို ခ်န္းေယာလ္မႏိုင္ပါ။ ဘယ္ေတာ့မွလဲႏိုင္မည္မဟုတ္ပါေခ်။ ရွင္သန္ေနထိုင္ရာဤကမာၻေျမေလာကဝယ္ ခ်န္းေယာလ္အေၾကာက္ဆုံးမွာ ဘတ္ဟြၽန္းစိတ္ဆိုးသြားမွာကိုပဲျဖစ္သည္။
နန္းေဆာင္ထဲေရာက္တဲ့အထိ ခ်န္းေယာလ္မွာ နန္းျပင္ဝတ္စုံကိုမလဲအား။ စုတ္တံႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာ လိုအပ္တဲ့စာရင္းကိုေရးေနရင္း အထိန္းေတာ္၃ေယာက္ကိုလဲပါးစပ္က တတြတ္တြတ္မွာေနေသးသည္။
"မယ္ေတာ္ႀကီးဆီတစ္ေယာက္သြားၿပီး ခုနကကိုယ္ေတာ္ေျပာထားသလို တစ္လုံးမက်န္ေျပာခဲ့"
"ေနာက္တစ္ေယာက္ကစားဖိုေဆာင္ကိုသြား လိုအပ္တဲ့ပစၥည္း အကုန္ဝယ္ၿပီး ဧည့္ခံေကြၽးေမြးဖို႔လုပ္ အကုန္အခ်ိန္မွီပါေစလို႔ ထည့္ေျပာ"
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
Fanfictionရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
