အမွတ္အသားတိုင္းမွာ သူ႔အဓိပၸာယ္နဲ႔သူရွိၾကတယ္။ ခႏၶာကိုယ္မွာသတိမထားမိလိုက္ပဲ ေ႐ြ႕သြားတတ္တဲ့မွဲ႔ေတြ ထပ္တိုးလာတဲ့မွဲ႔ေတြ ပုံစံတျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလာတဲ့မွဲ႔ေတြရယ္ အသက္ႀကီးမွတျဖည္းျဖည္းထင္ရွားလာတဲ့အမွတ္ေတြ မွိန္ေဖ်ာ့သြားတဲ့အမွတ္ေတြ။ ႐ုတ္တရက္ဆန္စြာေရာက္ရွိလာတတ္တဲ့အမွတ္ေတြက သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ပုံမွန္မဟုတ္ၾကဘူး ။ယုတၱိမရွိမွန္းသိေပမဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕နဖူးကအျပာေရာင္လိပ္ျပာသ႑ာန္အမွတ္ငယ္က တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လင္းတယ္။
နဖူးကခပ္ေအာင့္ေအာင့္ျဖစ္လို႔ နဖူးစည္းခြၽတ္မွအမွတ္ေပၚေနတာသိရတဲ့အျဖစ္
"ဘာလဲငါေရာ က်ိန္စာမိတာပဲလား လီေယာလ္ကိုနမ္းလိုက္မိလို႔မ်ားလား "
နဖူးကအမွတ္ကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေတြနဲ႔အားထည့္လို႔ဖိပြတ္ရင္း မွန္ေရွ႕မွာဘတ္ဟြၽန္းက ခပ္တိုးတိုးၿငီးတြားေနတယ္
"ေသရေတာ့မွာလား ဘဝမွာတစ္ခါပဲနမ္းဖူးၿပီးေတာ့ မေသခ်င္ပါဘူးေနာ္ ေပ်ာက္လိုက္စမ္း ဒီအမွတ္"
အားထည့္ပြတ္ေလ ပိုနာလာေလျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
ဘတ္ဟြၽန္းထပ္မပြတ္ရဲေတာ့
"ငါ့အျပစ္မဟုတ္ဘူး တစ္ခုခုဆို ႏွာဘူးအားလူးမင္းႀကီးပဲ သူေခ်ာလို႔ငါနမ္းမိသြားတာ"
အပ်ိဳေတာ္ေတြေသခ်ာခင္းေပးသြားတဲ့ အိပ္ယာေတြကိုစိတ္အလိုမက်စြာ ေျခေထာက္နဲ႔ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးကန္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္
"Sweet homeကေမြ႕ယာေလးပဲေကာင္းတယ္"
အျဖဴေရာင္ပိုးဖဲသားညအိပ္ဝတ္႐ုံကိုခပ္တင္းတင္း ဆြဲလိုက္ၿပီး နဖူးကိုလဲအဝတ္ျဖဴနဲ႔ထပ္စည္းလိုက္တယ္။ ဒီအမွတ္အေၾကာင္း ေရေရရာရာ မသိေသးခင္ဘယ္သူမွ ျမင္လို႔မျဖစ္ဘူး
"ၾကင္ယာေတာ္ေလး မင္းႀကီးႂကြခ်ီေတာ္မူလာပါတယ္"
"ဝင္လာေစ"
ဘတ္ဟြၽန္းကသူၾကည့္ဖူးတဲ့ နန္းတြင္းကားထဲကလို မ်က္ႏွာပိုးကိုသတ္ၿပီး တင္ပေခြထိုင္လို႔ အသံကိုခပ္ျမႇင့္ျမႇင့္ ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
Fanfictionရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
