" အင့်.. "
" ဟင့်... "
" မင်းဘာလို့ ငိုနေတာလဲ "
ရှောင်းကျန့်ကို အိမ်ထဲဝင်ခွင့်မပေးတဲ့ ဦးလေးကြီးက ရှောင်းကျန့်နည်းတူ အဝါ၊အဖြူ
ပလပ်ဖောင်းပေါ် ငုတ်တုပ်လာထိုင်ပြီး ရှောင်းကျန့်ငိုတာကိုပြီးအောင်စောင့်ပေးပြီးမှ သူသိချင်တဲ့မေးခွန်းကို မေးလာတာ။
ရှောင်းကျန့် ဒီဦးလေးကြီးနဲ့စတွေ့တုန်းက အရမ်းကိုအပေါက်ဆိုးတဲ့ဦးလေးကြီးပေါ့။သိတာ တစ်လ၊နှစ်လလောက်ကြာတဲ့အခါ ဦးလေးကြီးကထင်သလောက် သဘောမဆိုးမှန်းသိလာရသည့်အပြင် တစ်ချို့အရာတွေမှာလည်း ရှောင်းကျန့်ကို ကူညီပေးတက်သေးသည်။ဥပမာ - စိတ်တည်ငြိမ်ထားပြီး ပစ္စည်းတွေကိုကိုင်တွယ်ဖို့ သင်ပေးတာတို့ဘာတို့ပေါ့။
" မောင် စီးကရက်တွေသောက်တက်နေပြီ "
" အဲ့တာ မင်းနဲ့မဆိုင်တော့ဘူးလေ ကောင်လေးရယ်... "
" ကျွန်တော် မောင့်ကိုချစ်တယ် "
" ဘဝတွေခြားသွားပြီ။မင်းဆက်ပြီးတွယ်ကပ်မနေသင့်တော့ဘူး "
ဦးလေးကြီးက နတ်ဒေဝါတစ်ယောက်ပါ။ရှောင်းကျန့်တို့ အိမ်ကြီးကိုစောင့်ရှောက်ပေးတဲ့ နတ်မင်းတစ်ပါးပေါ့။ဦးလေးကြီးက ရှောင်းကျန့်လို ဘာမှမသိတဲ့ဝိညာဥ်ဖြူလေးကို သူ့အရိပ်အာဝါသအောက်မှာ ခေါ်ထားလေ့ရှိပြီး အစွဲတွေမထားဘဲ
သံသရာကို ကြော့ကြော့မော့မော့လျှောက်လှမ်းနိုင်ဖို့ တရားချလေ့လည်းရှိသူ။
ကူးပြောင်းသွားတဲ့ ဘဝကိုနားမလည်သေးဘဲ အိမ်ထဲဝင်ဖို့အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားနေတဲ့ ရှောင်းကျန့်ကို ဦးလေးကြီးက ဝင်ခွင့်မပေးဘဲ မောင်းထုတ်ခဲ့ဖူးသည်။ထွက်မသွားဘဲခေါင်းမာနေတဲ့
ရှောင်းကျန့်ကို အနာတရဖြစ်အောင်လည်း ဦးလေးကြီးက လုပ်ခဲ့ဖူးသည်။
မီးလိုပူကျစ်နေတဲ့အလင်းတန်းတွေက ရှောင်းကျန့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ချုပ်နှောင်နေချိန် ရှောင်းကျန့်ဝမ်းဗိုက်စီက အဖြူရောင်အလင်းစက်သေးသေးလေးက ပေါ်ထွန်းလာသည်ကြောင့် ဦးလေးကြီးက အလျှော့ပေးခဲ့ရကာ တောင်းပန်စကားလည်းဆိုသေးသည်။
